ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗ ΘΡΑΣΥΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΑΝΩΝ.


Χ.Α

Η προκλητικότητα των Σκοπιανών τελικά δεν έχει όρια, αν κρίνουμε και από την επιστολή Γκρουέφσκι προς τον Έλληνα πρωθυπουργό. Είναι εμφανές ότι έχουν παραβιάσει την κόκκινη γραμμή των εθνικών μας θεμάτων και κάνουν τα πάντα για να τους κλείσουμε την πόρτα των διαπραγματεύσεων και να ξεκινήσουν όλα από μηδενική βάση, το οποίο νομίζω θα ήταν προτιμότερο από τα «χαμόγελα» που τους μοιράζουμε μέσω ΥΠΕΞ εδώ και πάρα πολύ καιρό. Τί εννοώ? Η υπουργός Εξωτερικών, Ντόρα Μπακογιάννη, οφείλει κατά τη γνώμη μου να αποσύρει από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων την ονομασία «Νέα Μακεδονία», που επιπόλαια είχε σπεύσει να προτείνει προκειμένου να ικανοποιήσει τους Αμερικανούς.
Επιπλέον, ας επανεξετάσουμε έστω και τώρα, ως χώρα, την περίπτωση του «εμπάργκο» έναντι των Σκοπίων. Σήμερα οι Σκοπιανοί σχεδόν μας ικετεύουν για νέο εμπάργκο αλλά εμείς... τίποτα! Ανένδοτοι! Τι άλλο πρέπει να κάνουν για να μας εξοργίσουν;
Είχε άδικο ο αείμνηστος Ανδρέας όταν τον Φεβρουάριο του 1994 είχε επιβάλει εμπορικό εμπάργκο κατά των Σκοπίων;
Η απάντηση που αβίαστα βγαίνει από τα χείλη μας είναι όχι αν σκεφτούμε την πίεση που ασκήθηκε στα Σκόπια και τα αποτελέσματα που έφερε.

Οι έλληνες πολιτικοί πρέπει να θυμούνται δηλαδή ότι ... η αλλαγή σημαίας και η αφαίρεση αλυτρωτικών άρθρων του Συντάγματός τους ήταν αποτέλεσμα ενός εμπάργκο ... και όχι προϊόν συζήτησης και διαπραγμάτευσης. Επιπλέον το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα των Σκοπιανών μειώθηκε κατά 50% για να πεισθούν να υποχωρήσουν και να προβούν στις συγκεκριμένες αλλαγές. Τώρα που οι πιέσεις είναι πολύ ασθενέστερες ... οι Σκοπιανοί απλά μας χλευάζουν προκαλώντας το σύνολο –πιστεύω- της ελληνικής κοινωνίας...

Κι αν κάποιος ισχυρίζεται ότι το εμπάργκο είναι μια ακραία λύση, υπήρχαν και άλλα μέτρα πίεσης που μπορούν να εφαρμοστούν.

Πιο συγκεκριμένα, στον οικονομικό – επενδυτικό τομέα, αν από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 είχαμε την πυγμή και την «διορατικότητα» να εφαρμόσουμε σκληρή οικονομική διπλωματία στο Σκοπιανό... ίσως τώρα οι όροι της διαπραγμάτευσης να ήταν διαφορετικοί.

Τι εννοώ; μα φυσικά μια κοινή στάση των Ελλήνων επιχειρηματιών –οι οποίοι δραστηριοποιούνται στα Σκόπια- να "θυσιάσουν" υπέρ της εθνικής μας αξιοπρέπειας τα βραχυπρόθεσμα οικονομικά τους οφέλη στην γείτονα χώρα - που «πουλάει και τσαμπουκά» τώρα-. Έστω μια κοινή ανακοίνωση ... κάτι που να λέει ότι δεν τα ξεπουλάμε όλα!

Και αν αυτό δεν μπορούσαμε να το καταφέρουμε υπάρχει η παρακάτω εναλλακτική λύση, η οποία, και δίνει μια γενναία σφαλιάρα στους θρασύδειλους γείτονές μας, και φυσικά ενισχύει την ελληνική περιφέρεια. Πιο αναλυτικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ επενδύθηκαν στα Σκόπια από Έλληνες. Αν και τελικά δημιουργήθηκαν 20.000 θέσεις εργασίας στις 300 και πλέον Ελληνικές επιχειρήσεις δεν είναι αρκετά για τους Σκοπιανούς ώστε να δείξουν ότι μας σέβονται. Την ίδια στιγμή η επίσημη ανεργία σε ακριτικές περιοχές της Ελλάδας ξεπερνά το 35%.

Εδώ είναι που η ελληνική πολιτεία πρέπει να συμπεριφερθεί γενναία και έξυπνα. Το κόστος διαχείρισης όλων αυτών των ανέργων (επιδόματα κ.λ.π) θα μπορούσε να δοθεί ως επιδότηση στους επιχειρηματίες που επένδυσαν ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ προκειμένου να επιστρέψουν μαζί με τις επενδύσεις τους στην χώρα μας και να ενισχύσουν την ελληνική περιφέρεια που υποβαθμίζεται συνεχώς.

Αποτέλεσμα, περιέρχονται σε δεινή οικονομική κατάσταση τα Σκόπια και αποδυναμώνονται όλες οι επιδιώξεις τους, οπότε με τα φτερά τους κομμένα θα μας παρακαλούσαν για μια θέση στον ήλιο. Και φυσικά η ανεργία στην ελληνική περιφέρεια θα έγραφε πολύ μικρότερα νούμερα με την επιστροφή των Ελληνικών επιχειρήσεων.

Τελειώνοντας και σε σχέση με το ακροδεξιό «σλαβοαμερικανάκι» που ακούει στο όνομα Γκρουέφσκι, το οποίο με εντυπωσιακή θρασύτητα κουνάει το δάχτυλό του απαιτώντας μέσω της ανιστόρητης επιστολής του τη συμμόρφωση του Έλληνα Πρωθυπουργού για ύπαρξη «μακεδονικής μειονότητας και γλώσσας» εντός της ελληνικής επικράτειας έχω να πω τα κάτωθι: Είναι σκόπιμο και πρέπει να τονιστεί από την Ελληνική πολιτεία στην Π.Γ.Δ.Μ-ΒΑΡΔΑΡΙΑ ότι υπάρχουν όρια στις διεθνείς σχέσεις και αν το επιδιώκουν υπάρχει και το casus beli. Οι πόρτες των διαπραγματεύσεων κλείνουν και όλα ξεκινούν από μηδενική βάση, όταν και αν αναθεωρήσουν τις απόψεις τους και εγκαταλείψουν τους αλυτρωτισμούς ας μας τηλεφωνήσουν. Εξάλλου πρέπει να καταλάβουν ότι ακόμα και αν τους αναγνωρίσει ο κόσμος όλος αν δεν τους αναγνωρίσουμε εμείς είναι σαν να μην υπάρχουν. Είναι βαρύ αλλά έτσι είναι.

Αυτή θα ήταν η καλύτερη απάντηση στην αισχρές απαιτήσεις του ψευτομακεδόνα Γκρουέφσκι και των ομοϊδεατών του απέναντι στην Ελλάδα.

Εν κατακλείδι, η απάντηση του κ. Καραμανλή στην επιστολή του Σλαβοσκοπιανού Γκρουέφσκι θα μπορούσε να περικλείεται στην εξής «λακωνική» παράγραφο:

«κ. Γκρούεφσκι έχετε τρεις εναλλακτικές επιλογές: (1) αν επιμένετε σε όλες αυτές τις γελοιότητες της επιστολής σας τότε ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, αν δεν το πράξετε τότε (2) Στην οποιαδήποτε επόμενη πρόκλησή σας σας προειδοποιούμε ότι το εμπάργκο και το casus beli τίθεται σε ισχύ. Αν τελικά θέλετε να αποφύγετε τα πιο πάνω και επιμένετε να λέγεστε απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, υπάρχει μία (3η) και τελευταία λύση, σας καλωσορίζουμε στο Ελληνικό Έθνος ως νέα επαρχία της Ελλάδας, έστω και στα πλαίσια μιας συνομοσπονδίας».

Τελικά είναι ή δεν είναι μονόδρομος η Ελληνική εξωτερική πολιτική να βασίζεται στην αρχή του: «Όποιος δεν σέβεται πρέπει να φοβάται και όποιος δεν φοβάται θα πρέπει να μας σέβεται»; Είναι απλό το σκεπτικό για την εφαρμογή, δεν διεκδικούμε ότι δεν μας ανήκει, αλλά και δεν χαρίζουμε τίποτα απ’ ότι μας ανήκει.