Τι κάνουμε χωρίς ακομμάτιστη, μελετημένη και μακρόπνοη εθνική-εξωτερική πολιτική και άμυνα?



Μήπως απεμπολούμε τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα ?


Του Χ.Α

Στην Ελλάδα σήμερα, όταν κάποιος θίγει Εθνικά θέματα, κρίνεται ως «υπερπατριώτης», νοσταλγός του «κακού» μας παρελθόντος και κατατάσσεται στη «μαύρη λίστα».

Η κυρίαρχη χώρα που λέγεται Ελλάδα έχει απολέσει το δικαίωμα της να αυξήσει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν. μίλια φοβούμενη τουρκικές αντιδράσεις, παρά τις δηλώσεις υπουργών πρώην και νυν ότι «θα το κάνουμε όποτε θέλουμε»,. Παρά το ότι η Ε.Ε. με εσωτερικά έγραφα αναρωτιέται γιατί δεν το έχουμε κάνει ακόμη, και παρά το ότι η Τουρκία το έχει υλοποιήσει στα νότια και στα βόρεια παράλιά της, η Ελλάδα έχει χάσει αυτό το … παγκόσμιο δικαίωμα.

Τι συμβαίνει τώρα? «Γκρίζες ζώνες» ήταν χθες τα Ύμια, σε λίγο καιρό και η Θράκη με την «τουρκική» (όπως λέγεται) μειονότητα (μήπως ένα άλλο Κόσοβο ανατέλλει εντός της ελληνικής επικράτειας?), αύριο γιατί όχι γκρίζα ζώνη και η Εύβοια και μεθαύριο και αυτός ακόμη ο Παρθενώνας. Δεν θα εκπλαγούμε για όλα αυτά μ’ αυτόν τον ραγιαδισμό και το φοβικό σύνδρομο που μας διακατέχει.

Ακόμη και οι Έλληνες Ψαράδες του Έβρου να φοβούνται να ψαρέψουν στα δύο ν. μίλια από την … Αλεξανδρούπολη. Τους Καλύμνιους ψαράδες τους διώχνουν από τα ελληνικά χωρικά ύδατα πέριξ των υμίων οι τουρκικές ακταιωροί και η Ελλάδα θεατής στο ίδιο έργο με μια παθολογική οσφιοκαμψία και δουλικότητα. Ίσως βέβαια βγουν κάποιοι ψευτοπροοδευτικοί και πουν ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του…και αναρωτιέμαι η Ελλάδα δεν ανήκει στους Έλληνες και ως εκ τούτου και το Αιγαίο?

Και να ήταν μόνο τα ψάρια… Έχουμε και αυτήν ακόμη την εξόρυξη πετρελαίου στο Αιγαίο (και από την Κύπρο) που συνοδεύτηκε με απειλές, με τον περίπλου του νησιού από τουρκικά πολεμικά πλοία και με ανακοινώσεις ότι και η ίδια η Τουρκία θα πραγματοποιήσει έρευνες για υδρογονάνθρακες στα πέριξ της Κύπρου όπως επίσης και στο βόρειο Αιγαίο, κάνοντάς το βεβαίως για να δοκιμάσει τα αντανακλαστικά και την ετοιμότητα της Ελλάδος… (ήδη το πραγματοποιεί μετά το «ξεπροβόδισμα» του Καραμανλή από την Άγκυρα).

Από το «Βυθίσατε το Χόρα» του Ανδρέα Παπανδρέου, φτάσαμε στο σήμερα που η Ελλάδα έχει αναπτύξει ένα επικίνδυνο φοβικό σύνδρομο το οποίο μας καθιστά ακόμη και στα ίδια τα μάτια των συμμάχων μας στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε ως μια άβουλη χώρα.

Είμαστε ίσως η μόνη χώρα που θέλουμε την είσοδο της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πιστεύοντας στη λογική της εξημέρωσης του θηρίου, ματαιοπονούμε όμως. Θέλουμε τη λύση του Κυπριακού προβλήματος με τα διάτρητα για τον ελληνισμό σχέδια «Ανάν» και όχι με την αποχώρηση όλων των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από τη μεγαλόνησο. Θέλουμε να μας ειδοποιούν τηλεφωνικά οι Τούρκοι στρατηγοί όταν πρόκειται η τουρκική αεροπορία να παραβιάσει τον εναέριο χώρο μας κι εμείς να τους λέμε «περάστε». Και δεν φτάνουν όλα αυτά, «αποκρύπτουμε και τα πραγματικά αίτια των καταρρίψεων» των ελληνικών πολεμικών αεροσκαφών πάνω από το Αιγαίο μας. Όλα αυτά δεν θα τα ανέχονταν ούτε οι σκοπιανοί, ούτε οι κοσοβάροι ούτε και μια χώρα με «ιθαγενείς Παπούα». Εμείς όμως έχουμε Μάκη, Θέμο, Ζαχοπουλιάδα και να μην ξεχάσω τις «εξετάσεις DNA» και το χιόνι με την «ανικανότητα» του Αθηναίου οδηγού να περάσει στο αυτοκίνητο του αντιολισθητικές αλυσίδες, να δεσπόζει ως πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων... Και ποσώς μας ενδιαφέρει η επίσκεψη του πρωθυπουργού και της ΥΠΕΞ της χώρας μας στην Άγκυρα και όλο το φάσμα των μυστικών συμφωνιών. Όπως επίσης και η ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου που μας βρήκε απροετοίμαστους και χωρίς σαφείς θέσεις…Μετά βεβαίως από την ικανοποίηση για «ανεξαρτησία» των Αλβανοκοσοβάρων θεωρώ ότι πολλά πράγματα θα αλλάξουν στη διεθνή σκηνή, σηματοδοτώντας την αρχή ενός νέου «κύκλου αίματος» που θα γεννήσει νέα σειρά αποσχιστικών κρατιδίων.

Η εξωτερική πολιτική της χώρας μας είναι σαν να μην υπάρχει. Με την κ. Μπακογιάννη ουσιαστικά χωρίς να παρακολουθεί το "παιχνίδι" που γίνεται (αφού το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η διαδοχή και η πρωθυπουργία μέσα από το Αμερικανικό άρμα), ιδιαίτερα στα Βαλκάνια.... και ίσως χαθούν κάποια "μέτωπα"... Από την άλλη όμως, δεν υπάρχει "κινητικότητα" για τα φλέγοντα Ελληνοτουρκικά θέματα (Κύπρος, 12 ν. μίλια, υφαλοκρηπίδα, "γκρίζες ζώνες", παράβαση-παραβίαση εθνικού εναέριου χώρου, casus belli, οικουμενικό πατριαρχείο κ.α ) με αποτέλεσμα να χάνουμε στα σημεία και τελικά να χάσουμε κατά κράτος…Εδώ είναι που πρέπει να δείξουμε πυγμή αξιοποιώντας περαιτέρω την Ελληνορωσική προσέγγιση και να καταστήσουμε σαφές ότι δεν φοβόμαστε την Τουρκία (η οποία έχει τόσα εσωτερικά προβλήματα).

Ταπεινή μου εκτίμηση είναι ότι αυτή τη στιγμή παίζεται μια τεράστια παγκόσμια παρτίδα σκάκι με στόχο την αναδιάταξη των συνόρων με την κατασκευή μειονοτήτων.

Από τη μια μεριά της σκακιέρας κάθεται η Νέα Τάξη Πραγμάτων η οποία έχει ως τελικό στόχο την παγκόσμια κυριαρχία. Σαν βασίλισσα έχει τις ΗΠΑ και σαν κομμάτια τις μεγάλες δυνάμεις της Ε.Ε. Σαν πιόνια χώρες του τύπου Τουρκία, Σκόπια, Σλοβενία και άλλες.....Τα τετράγωνα που στοχεύουν τώρα εν μέσω παρτίδας είναι:ΙΡΑΚ, ΙΡΑΝ, ΒΑΛΚΑΝΙΑ (Κόσοβο με απώτερο σκοπό τη μεγάλη Αλβανία), ΑΙΓΑΙΟ (Ελλάδα). Όταν έρθει η σειρά του Αιγαίου, θα κουνήσουν το πιόνι Τουρκία (το οποίο προσπαθούν το τελευταίο εξάμηνο να το κρατάν ευχαριστημένο) στην θέση της Ελλάδας, βρίσκοντας τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις να βουλιάζουν στο τέλμα και το ρουσφέτι του εκάστοτε Μεϊμαράκη και την «Μπακογιαννική» διπλωματία να κωφεύει, με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση του Ελληνικού «πατριωτικού» πόλου, σε αντίθεση με την Τουρκία, η οποία έχει αναπτύξει τεράστιο δίκτυο προώθησης των Εθνικών της θεμάτων.

Εν κατακλείδι θα μπορούσαμε ως χώρα να χρησιμοποιήσουμε την άσκηση ΒΕΤΟ στην είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε και γιατί όχι και αυτό ακόμη το «casus belli» στην περίπτωση που απειλούνται εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα, εφόσον δεν κατανοούμε τη σημασία της «οικονομικής διπλωματίας». Εμείς όμως προτιμούμε την φοβική τακτική της εξημέρωσης του θηρίου και εκεί που προσπαθούμε να δείξουμε μια πιο προσιτή φιλία στην Τουρκία, και γενικότερα στις Βαλκανικές χώρες (Σκόπια, Αλβανία κ.α…), ουσιαστικά χάνουμε όλα τα μέτωπα και κατόπιν πέφτουμε σε λήθαργο!

Το «μπαμ» βέβαια που θα μας ξυπνήσει και ένα «εκτεταμένο θερμό επεισόδιο» μπορεί να έλθει ξαφνικά, ακόμα και όταν όλα δείχνουν ότι τα πάντα κυλούν ήρεμα στο «γαλατικό χωριό». Και τότε τι κάνουμε, χωρίς ακομμάτιστη, μελετημένη και μακρόπνοη εθνική-εξωτερική πολιτική και άμυνα?