Πώς η Ντόρα έφερε τους Τούρκους στην Αδριατική

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ - Εφ. ΈΘΝΟΣ

Η κ. Μπακογιάννη αρνήθηκε να δώσει συμφωνημένα κονδύλια για την αναβάθμιση της ναυτικής βάσης στο Δυρράχιο και τα Τίρανα στράφηκαν στην Αγκυρα.Το «κενό», που με ευθύνη της προηγούμενης κυβέρνησης άφησε η χώρα μας στην Αλβανία, έρχεται να καλύψει τώρα η Τουρκία υλοποιώντας στρατηγικό πρόγραμμα στρατιωτικής συνεργασίας με τα Τίρανα, δημιουργώντας πρόσθετα προβλήματα στην αμυντική διάταξη της χώρας.

Oπως αποκαλύπτει σήμερα το «Eθνος της Κυριακής», η αδράνεια του τότε υπουργού Aμυνας Β. Μεϊμαράκη και κυρίως η απόλυτη άρνηση της τότε υπουργού Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη να διαθέσει τα απαιτούμενα κονδύλια για την αναβάθμιση της ναυτικής βάσης Bisht Palla στο Δυρράχιο, εμφάνισαν την Ελλάδα αφερέγγυα και ασυνεπή έναντι των δεσμεύσεων που είχε αναλάβει, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στην Τουρκία να προσφέρει αυτή τα κονδύλια και να βάλει «πόδι» στην Αδριατική και στο Ιόνιο.

Ενα πρώτο απτό αποτέλεσμα αυτής της «αδράνειας» ήταν και η απόφαση την οποία έλαβε η αλβανική Βουλή την περασμένη Τρίτη για να δοθεί άδεια εισόδου και προσωρινής παραμονής στα αλβανικά χωρικά ύδατα 5 τουρκικών πλοίων και των 1.125 μελών των πληρωμάτων τους για «εξοικείωση με νατοϊκά λιμάνια». Ενα από τα λιμάνια στα οποία θα καταπλεύσουν τα τουρκικά πλοία είναι φυσικά και το Bisht Palla.

Ο τουρκικός στολίσκος που θα καταπλεύσει στα αλβανικά χωρικά ύδατα στις 22 Ιουνίου θα περιλαμβάνει και δυο από τα πιο σύγχρονα πλοία του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού, τις φρεγάτες Gaziantep και Giresun (εξοπλισμένες με το σύστημα Genesis), και η παρουσία του στα νερά της Αδριατικής και του Βορείου Ιονίου προκαλεί ανησυχία, καθώς εκπέμπεται το μήνυμα της δυνατότητας πρόκλησης αντιπερισπασμών και δημιουργίας «ρήγματος» στη μέχρι τώρα ελεγχόμενη και ασφαλή δυτική πλευρά των συνόρων. Η τουρκική στρατιωτική και ιδιαίτερα η ναυτική παρουσία στην Αλβανία διευκολύνθηκε όμως και από σοβαρότατα λάθη και απαράδεκτες καθυστερήσεις της κυβέρνησης της ΝΔ.

Ηδη από τις 30 Δεκεμβρίου 2002 είχε υπογραφεί συμφωνία μεταξύ των υπουργείων Αμυνας της Ελλάδας και της Αλβανίας (η οποία τέθηκε σε εφαρμογή του 2004) που προέβλεπε ότι η Ελλάδα θα αναλάβει τα αναγκαία έργα υποδομής και αναβάθμισης της ναυτικής βάσης Bisht Palla στο Δυρράχιο.

Τουρκική σφήνα
Το συνολικό κόστος έφθανε τα 6,5 εκατομμύρια ευρώ και προβλεπόταν να καλυφθεί από τις πιστώσεις της αναπτυξιακής βοήθειας του ΥΠΕΞ μέσω της αρμόδιας διεύθυνσης ΥΔΑΣ που κάθε χρόνο διαθέτει μερικά εκατομμύρια ευρώ σε ΜΚΟ (ενώ πόροι θα μπορούσαν να εξασφαλισθούν και από τα περίπου 18 εκατομμύρια ευρώ των απόρρητων κονδυλίων που έχει στη διάθεσή του κάθε χρόνο ο ΥΠΕΞ και καταλήγουν σε ασαφείς παραλήπτες).

Δύο χρόνια αργότερα, και ενώ καμία κίνηση δεν είχε γίνει για την εκταμίευση των κονδυλίων και την έναρξη των εργασιών, η αλβανική κυβέρνηση προσπαθούσε όλο και πιο πιεστικά να διερευνήσει τις ελληνικές προθέσεις.

Η Τουρκία, μπαίνοντας σφήνα στην υπόθεση όμως, προσέφερε τα κονδύλια για την ανέγερση και εξοπλισμό κτιρίου εντός του Λιμανιού με σκοπό να χρησιμοποιηθεί ως Διοικητήριο (υποχρέωση που περιλαμβανόταν στη συμφωνία με την Ελλάδα).

Την ίδια περίοδο άρχισε ο «βομβαρδισμός» του γραφείου του τότε ΥΠΕΘΑ Β. Μεϊμαράκη από τη διεύθυνση διεθνών σχέσεων του υπουργείου.

Το Υπηρεσιακό Σημείωμα που έφθασε στο γραφείο του υπουργού αφού περιέγραφε την ενόχληση της αλβανικής κυβέρνησης για το γεγονός ότι 4 χρόνια μετά την υπογραφή της συμφωνίας δεν είχε γίνει η οποιαδήποτε κίνηση, προειδοποιούσε ότι η περαιτέρω καθυστέρηση στην υλοποίηση του έργου:

1 Πλήττει την αξιοπιστία του ΥΠΕΘΑ και το κύρος της χώρας γενικότερα, καθόσον η εκτέλεση του έργου απορρέει από διακρατική συμφωνία.

2 Δημιουργεί ρωγμές στην εικόνα της κυρίαρχης οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής δύναμης των Βαλκανίων που έχει διαμορφωθεί για την Ελλάδα, κάτι που μπορεί να τύχει κακόβουλης εκμετάλλευσης τόσο από αλβανικά στοιχεία όσο και από λοιπές χώρες με ανταγωνιστικές προθέσεις.

3 Πλήττει τις διμερείς αμυντικές σχέσεις με την Αλβανία ενώ ενδέχεται σε περίπτωση ακύρωσης ή μεγάλης καθυστέρησης του έργου να επιδιώξει την ανάληψή του η Τουρκία με σκοπό την εξασφάλιση φιλικού περιβάλλοντος για την επέκταση του πεδίου δράσης του Πολεμικού Ναυτικού της.

4 Η διμερής αμυντική συνεργασία μεταξύ της Αλβανίας και της Τουρκίας κυμαίνεται ήδη σε υψηλά επίπεδα και η Τουρκία εκτός από τη συνεργασία στον τομέα της στρατιωτικής εκπαίδευσης και την παροχή αμυντικού υλικού, έχει αναλάβει: Τον εκσυγχρονισμό της Ναυτικής Ακαδημίας στον Αυλώνα, τον εκσυγχρονισμό της επισκευαστικής μονάδας του Ναυτικού στο Pasha­liman του Αυλώνα, τον εκσυγχρονισμό του αεροδρομίου στο Kucove και του εργοστάσιου πυρομαχικών στο Polican.

Εστω στο παρα 5'
Δραματική επιστολή Μεϊμαράκη για υλο­ποίηση της συμφωνίας
Οι υπηρεσιακοί παράγοντες συγχρόνως ζητούν την άμεση αποδέσμευση τουλάχιστον του μισού ποσού από τον αρχικό προϋπολογισμό (3,2 εκατομμύρια ευρώ) καθώς αναμενόταν να τεθεί το θέμα από αλβανικής πλευράς κατά την επίσκεψη που θα πραγματοποιούσε στα Τίρανα ο υπ. Εθνικής Αμυνας 9-10 Μαΐου 2006. Ενώ αρχίζει και αφυπνίζεται το στενό επιτελείο του κ. Μεϊμαράκη και οι αρμόδιοι του ΥΠΕΞ και της ΥΔΑΣ (της οποίας προΐστατο ο στενός συνεργάτης της κ. Μπακογιάννη, σημερινός ευρωβουλευτής Θ. Σκυλακάκης) αρχίζουν να... συζητούν την αποδέσμευση ενός ποσού σημαντικά μικρότερου από αυτό που προβλεπόταν από τη διμερή συμφωνία.

Σαν λύση ανάγκης προτείνουν στον κ. Μεϊμαράκη να ζητήσει τουλάχιστον την καταβολή από το ΥΠΕΞ του μισού προβλεπόμενου ποσού (3,2 εκατ. ευρώ) κατανεμημένου έστω σε δυο έτη (από 1,6 εκατ. για το 2006 και το 2007) ώστε να ξεκινήσει το έργο. Αν και ο κ. Μεϊμαράκης απευθύνεται με επιστολή στην κ. Μπακογιάννη εξηγώντας την επείγουσα μορφή που είχε πάρει το θέμα, η απάντησή της για τη «διάθεση της απαιτούμενης πίστωσης αναπτυξιακής βοήθειας προς υλοποίηση της δέσμευσης ΥΠΕΘΑ για την εκτέλεση έργων υποδομής-αναβάθμισης της Ναυτικής Βάσης Bisht Palla στο Δυρράχιο» ήταν αρνητική...

Η αρνητική αυτή απάντηση και ο απαράδεκτος χειρισμός του θέματος από την προηγούμενη κυβέρνηση οδήγησαν και σε άδοξο τέλος το ελληνικό σχέδιο για εμπέδωση και προώθηση της Ναυτικής Συνεργασίας με την Αλβανία, που τουλάχιστον θα δυσχέραινε, εάν δεν έκλεινε εντελώς τον δρόμο για τη «θεσμική» παρουσία των Τούρκων και στα δυτικά θαλάσσια σύνορά μας.
Πηγή: EΘΝΟΣ

557 χρόνια από την Άλωση - Το ημερολόγιο ενός υπερασπιστή και οι τελευταίες στιγμές της Πόλης...






 











Σαν σήμερα 557 χρόνια πριν γράφτηκε μία από τις πιο μαύρες σελίδες της παγκόσμιας Ιστορίας και σίγουρα η πιο μαύρη του Ελληνισμού: Η άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 δεν ήταν ένα απλό ιστορικό γεγονός. Ήταν η επικράτηση του κακού απέναντι στο καλό, του σκοταδιού επάνω στο φως. Ελάχιστα έλειψε τους δύο επόμενους αιώνες την τύχη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας να την ακολουθήσουν και τα δυτικά κράτη, τα οποία σώθηκαν στις δύο πολιορκίες της Βιέννης, μόνο όταν συνειδητοποίησαν ότι αν δεν ενωθούν και πράξουν αυτό που δεν έπραξαν στην πολιορκία της Πόλης, το μόνο που τους ανέμενε ήταν το σκοτάδι και το έρεβος που έφερναν οι εισβολείς από την Ανατολή.
Παραθέτουμε ένα ιστορικό απόσπασμα μαρτυρίας από το ημερολόγιο υπεραπιστή της Πόλης, του οποίου δεν διασώζεται το όνομα, για να θυμόμαστε κια να μην ξεχνάμε τι μας περιμένει αν αφήσουμε την εθνική παρακμή που ζούμε σήμερα να διαβρώσει τον εθνικό ιστό μας:
"10:54 Φοβάμαι. Τα δόντια μου τρίζουν κάθε φορά που ακούγεται μια δυνατή ομοβροντία. Το βλήμα ταξιδεύει στον αέρα και πέφτει πάνω στα τείχη σκορπίζοντας τους ηρωικούς υπερασπιστές τους. Το σφύριγμά του δεν είναι προειδοποιητικό –είναι το τραγούδι της φωτιάς πριν πέσει στα κεφάλια μας. Ίσως το επόμενο κεφάλι να ‘ναι το δικό μου. Για 56 ολόκληρες μέρες μας σφυροκοπάνε οι Οθωμανοί από τη στεριά και τη θάλασσα. Εμείς λιγοστεύουμε μέρα με τη μέρα, ενώ αυτοί μαζεύουν στρατό από όλες της πλευρές και μας σφίγγουν μέσα στα τείχη σαν τη θηλιά στο λαιμό.
Σήμερα βρέχει ασταμάτητα από το πρωί και μια πυκνή ομίχλη έχει θρονιαστεί πάνω στην Πόλη. Κακό σημάδι. Το Χρυσό Κέρας έχει χαθεί από τα μάτια μας. Καθώς σουλατσάρουν ανενόχλητα στα νερά του τα πλοία του εχθρού, το μόνο που φαίνεται είναι η φωτιά που φτύνουν τα κανόνια όταν βαράνε. Πίσω μου οι Βλαχερνές είναι παραδοσμένες στον καπνό και τη σκόνη.
Παντού πτώματα και οδυρμοί. Τα σοκάκια γέμισαν θρήνους και όσοι μείναμε να πολεμάμε έχουμε θεριστεί από την πείνα, τη βρώμα, την αϋπνία και τα κανόνια. Μόνο η Παναγιά των Βλαχερνών στέκεται όρθια, θαρρείς πως έχει ρίξει πάνω της ο Θεός ένα βέλο που την προστατεύει. Με το ηθικό μας να ‘χει γίνει σμπαράλια, ευτυχώς υπάρχει και η Παναγιά να μας κρατάει όρθιους στην άνιση τούτη μάχη. Βγάζω το σταυρό από το στήθος και τον φιλάω. Σφίγγω γερά τη σπάθα μου και την καρδιά μου για ν’ αντέξω.
12:04 Για μια στιγμή τα κανόνια σιωπούν. «Στα τείχη, στα τείχη γρήγορα!» ακούγεται η βροντερή κραυγή του γενοβέζου στρατηγού Ιουστινιάνη, καθώς πετάγεται όρθιος με το ξίφος στο χέρι. Οι Οθωμανοί απλώνουν σκάλες στα τείχη μας που έχουν χαμηλώσει και μας πιέζουν. «Κρατάτε γερά ορέ Ρωμιοί!» φωνάζει καθώς αποκρούουμε τα κύματα των γεννίτσαρων που προσπαθούν με λύσσα να μας απωθήσουν.
Σκαρφαλώνουν στα τείχη κι εμείς από πάνω τους ρίχνουμε καυτό λάδι και φωτιά, μα αυτοί, σαν να τους σπρώχνει ένα αόρατο χέρι, δεν εγκαταλείπουν, ούτε σκιάζονται, κατεχόμενοι από μια μανία απάνθρωπη πεθαίνουν με οργή στα μάτια, όχι με φόβο. Κάθε φορά τους νικάμε, κάθε φορά ξανάρχονται όλο και περισσότεροι, σαν τα κύματα της θάλασσας που φουρτουνιάζει και δεν την βαστάει ο μόλος.
Εμείς αντέχουμε, μα οι νίκες αυτές δεν φτάνουν για να μας ανεβάσουν το πεσμένο ηθικό, φαντάζουν προσωρινές μπρος στο κακό που έχει σκύψει από πάνω μας και μας πλακώνει. Φοβάμαι κι εγώ, φοβούνται κι όλοι δίπλα μου, ο φόβος μας μυρίζει στον αέρα και φτάνει στις μύτες των Οθωμανών. Τα αδύναμα τείχη αυτά είχαν προδώσει την Πόλη πριν από 250 χρόνια, όταν οι Φράγκοι είχαν πάρει την Πόλη. Οι εχθροί μας το ξέρουν, γι’ αυτό τώρα το χτυπούν με τα μεγάλα κανόνια τους. Και τι δεν έχουν δοκιμάσει για να μπουν στην Πόλη οι εχθροί…
Μέρες και νύχτες έσκαβαν Σέρβοι σκαφτιάδες ν’ ανοίξουν σήραγγα κάτω από τα τείχη, αλλά ανακαλύψαμε το κόλπο τους και τους σακατέψαμε. Από όλη την Ανατόλια έστειλαν άτακτους βαζιβουζούκους σαν πρόβατα σε σφαγή, αφού ήμασταν καλά ταμπουρωμένοι και τους διαλύσαμε. Κατάφεραν όμως να πάρουν τον Γαλατά και να κόψουν τις προμήθειες που μας έφερναν οι Γενοβέζοι με τα πλοία τους. Τότε μπήκαν στο Χρυσό Κέρας και από τότε μας χαλάνε τα τείχη πέτρα την πέτρα.
14:53 Οι γεννίτσαροι μας έχουν ζώσει από κάτω. Κάτι ετοιμάζουν.
19:41 Μια γερή κανονιά είχε γκρεμίσει το τείχος πάνω από την Κερκόπορτα και την άνοιξε. Όταν το κατάλαβαν οι Οθωμανοί, ξεχύθηκαν μέσα στην Πόλη. Πρώτος ο Ιουστινιάνης ορμά στη μάχη μαζί με τα πρωτοπαλίκαρά του για να σπρώξουν τους Οθωμανούς έξω από τα τείχη. Ανταμώσαμε τους γεννίτσαρους μέσα στα χαλάσματα και ήρθαμε στα χέρια. Πίσω τους ακολουθούν εκατοντάδες άλλοι κραυγάζοντας, ενώ εμείς είμαστε μια χούφτα πολεμιστές.
Οι κατάφρακτοι εφορμούν μέσα στη μάχη, τα άλογα πατάνε πάνω σε πτώματα αλλά εκεί τους περιμένουν με κοντάρια οι Οθωμανοί και τους ανακόπτουν. Δίχως ορμή οι καβαλάριδες μέσα στη μάχη παλεύουν να σταθούν, αλλά με τα χέρια και τις λόγχες τους πετάνε κάτω. Ο φόβος πλέον έχει κυριεύσει τα κορμιά μας που τρέμουν και σαν κλοτσιά στο στομάχι μας καλεί η φυγή, να φύγουμε όλοι, να ζήσουμε λίγο ακόμα, να κατεβάσουμε τα όπλα και να παραδοθούμε στον εχθρό μήπως δείξει επιείκεια και μας αφήσει να ζήσουμε. Η Πόλη όμως μας κοιτά και βασίζεται πάνω μας. Πρέπει να πολεμήσουμε. Για την Πόλη. Για τον Αυτοκράτορα. Για το Θεό μας.  

Ξαφνικά ο Ιουστινιάνης πέφτει κάτω βαριά τραυματισμένος από μια λόγχη στο πλευρό. Οι Γενοβέζοι τρομάζουν βλέποντας τον ατρόμητο αρχηγό τους στα αίματα και κάνουν πίσω. Είναι πολλοί οι εχθροί και δεν τους βαστάμε άλλο. Πισωπατάμε και πέφτουμε ένας ένας. Τα πρώτα λάβαρα των Οθωμανών στήνονται πάνω στα τείχη. Τότε από άκρη σε άκρη η τρομακτική είδηση φτάνει σε όλη την Πόλη. «Η Πόλις Εάλω». 
20:07 Πολή την λένε επειδή είναι η ομορφότερη πόλη του κόσμου. Ο Γαλατάς, η Πέρα, ο Βόσπορος και η Αγιά Σοφιά θα μείνουν θύμησες να ταξιδεύει ο νους μου εκεί στον κάτω κόσμο και να φχαριστιέται. Δεν με βαστά το βάρος του σπαθιού και η πανοπλία με κουράζει. Ας βγάλω την περικεφαλαία ν’ αντικρίσω καλά για τελευταία φορά την Πόλη. Ας γονατίσω περιμένοντας τη μοίρα μου. Δεν θα την ξαναδώ ποτέ".
Από το ημερολόγιο ενός υπερασπιστή της Πόλης.

Τμήμα ιστορικών αφιερωμάτων defencenet.gr

Φρίξον ήλιε, στέναξον η γη, Εάλω η Πόλη Εάλω η Πόλη...



Η Πόλη ήταν το σπαθί, η Πόλη το κοντάρι. 
Η Πόλη ήταν το κλειδί, της Ρωμανίας όλης.

"Εάλω η Πόλις"



1453 μ.Χ. 29 Μαΐου, Τρίτη. 
Δεν είχε ακόμα ξημερώσει, όταν οι άπιστοι ουρλιάζοντας σα δαιμονισμένοι, ρίχτηκαν και πάλι στους ελάχιστους υπερασπιστές, που αναγκάζονταν να είναι διασπαρμένοι σε όλο το μήκος των τειχών, γιατί οι επιθέσεις εκδηλωνόταν ή μπορούσαν να εκδηλωθούν οπουδήποτε.

Καθώς οι Τούρκοι ορμούσαν, έβγαιναν ξοπίσω οι τρομεροί γενίτσαροι, τα καημένα αρπαγμένα παιδάκια που τα είχαν μεγαλώσει ως θηρία απάνθρωπα οι Τούρκοι. Οι γενίτσαροι παρακολοθούσαν ποιος Τούρκος στρατιώτης θα πισωγυρίσει και ορμούσαν και τον έσφαζαν μπροστά στους άλλους, ώστε περισσότερο φόβο να έχουν οι Τούρκοι πίσω, παρά εμπρός!
   
Όμως οι λίγοι γενναίοι Έλληνες και Φιλέλληνες, με τον Ιουστινιάνη πρωτοστράτωρα και μπροστάρη τον ίδιο τον Παλαιολόγο, αμύνονταν με ηρωισμό τέτοιο, που δεν έχει όμοιό του στην Ιστορία των λαών. Δεν παλεύανε οι Έλληνες με στρατό, αλλά με θηρία φανατισμένα. Και η αντιστοιχία ήταν 1 δικός μας με 35 Τούρκους και Γενίτσαρους! Και βαστούσαμε 58 ημέρες τώρα, θαύμα στ΄ αλήθεια, θαύμα!
    
Πανηγύρισαν οι πολιορκημένοι! Είχαν αποκρούσει την πρώτη επίθεση με επιτυχία! Μα ήδη ξεκινούσε δεύτερο κύμα με αλαλαγμούς φοβερούς και σκληράδα θανάτου! Μα ενίσχυση μεγάλη για τους υπερασπιστές σε αυτές τις στιγμές ήταν οι δυναμικοί και φιλικοί ήχοι από τις καμπάνες των Εκκλησιών μας, που δεν έπαυαν να ηχούν και να ενισχύουν τους υπερασπιστές, τους γίγαντες αυτούς που κανείς δεν έχει τιμήσει ίσα με σήμερα όπως τους πρέπει! Ένα μνημείο δεν έχει στηθεί για τη θυσία τους!..
   
Πλατάγισαν στο αμυδρό φως οι χρυσοκίτρινες σημαίες με το Δικέφαλο αετό στα κάστρα και τους πύργους της Αυτοκρατορίας! Είχαμε πάρει πάλι τη νίκη!
Αλλά ήταν ασταμάτητοι οι εχθροί. Και ρίχνονταν τρίτη φορά τώρα με την κύρια δύναμή τους στο πιο αδύνατο όπως πάντα σημείο των τειχών. Την Πύλη του Αγίου Ρωμανού, δίπλα στην κοιλάδα του ποταμού Λύκου!
    
Τώρα ο Μεχμέτης έστελνε ξεκούραστους, τις ειδικές του δυνάμεις, τον επίλεκτο στρατό με συνοδεία δέκα χιλιάδων Γενιτσάρων. Δεν σταμάτησαν τούτη τη φορά. Σύννεφο σκέπασε με τις σαγίτες τα κάστρα, για να μη ξεμυτίσει κεφάλι ρωμέικο, ώστε να στηρίξουν οι άπιστοι σκάλες στα τειχιά και να φτάσουν απάνω. Και τόσο ούρλιαζαν και φώναζαν το όνομα του Αντιχρίστου Αλλάχ και του προφήτη του θηρίου, του Μωάμεθ, που είχαν ξεκουφάνει τελείως τους υπερασπιστές, οι οποίοι είχαν όμως βάλσαμο στην καρδιά τους το γλυκύ όνομα του Χριστού.
   Με τόση ορμή ανέβαινε τούτη το επίλεκτο κύμα που έσπαζαν οι σκάλες από τη μανία τους! Με ορμή άφταστη αμύνονταν όμως και οι πολιορκημένοι! Κι όλοι, γυναίκες, παιδιά, βοηθούσαν με κάθε τρόπο να χρησιμεύουν στους στρατιώτες των επάλξεων!
"Κρατάτε αδερφοί μου! Υποχωρούν", φώναξε γεμάτος χαρά ο βασιλιάς μας και είδαν όλοι ότι ξεψύχησε η δύναμη και η φωνή των Αγαρηνών και γέμισε δύναμη η ψυχή τους. Μα δεν πρόλαβαν να χαρούν πολύ.
   
"Τον Ιουστινιάνη! Χτυπήσαν τον Ιουστινιάνη" φώναξε κάποιος καθώς ο αρχηγός της άμυνας, ο μόνος ξένος που φιλοτιμήθηκε να έρθει να βοηθήσει την Πόλη των Χριστιανών, διπλωνόταν στα δύο, κάνοντας μεγάλη προσπάθεια να μη φωνάξει από τον πόνο, να σταθεί όσο μπορούσε, αλλά δεν μπορούσε!
"Βασιλέα, γρήγορα το κλειδί της πόρτας" ψιθύρισε στον Κωνσταντίνο που έτρεξε σιμά του. "Πεθαίνω"
"Όχι, τώρα γενναίε Ιουστινιάνη. Σε παρακαλώ, μείνε εδώ, αν φύγεις"
"Πεθαίνω"
    
Λιγοψύχησαν οι δικοί του, οι ηρωικοί πολεμιστές του Ιουστινιάνη, βλέποντας τον αρχηγό τους βαριά λαβωμένο και πήγαν να τον ακολουθήσουν.
Αυτό ήταν. Χαλάρωσε η άμυνα, στην οποία κάθε πέτρα, κάθε κεραμίδι βυζαντινό, κάθε στρατιώτης, έπαιζε σημαντικότατο ρόλο! Και Θεέ μου! Θεέ μου! Από μια πόρτα, από την Κερκόπορτα είχαν μπει λίγοι Τούρκοι και σήκωσαν μία και μοναδική σημαία απάνω στα τειχιά μας!
    
Ουρλιαχτά ακούστηκαν, ενός πανικού, που στην πραγματικότητα δεν υπήρχε, αν έμενε στη θέση του ο Ιουστινιάνη, αν δε λαβωνόταν, αν, αν...
     
Με τη δύναμη όλων των γενεών των Ελλήνων ρίχτηκε στη μάχη τώρα ο ίδιος ο τελευταίος βασιλέας μας. Σήκωνε το σπαθί του και όταν το κατέβαζε απλώνονταν σωρός οι Τούρκοι, που βλέποντας πως κάτι συνέβαινε ξανατρέξαν με καινούργια ορμή στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού, εκεί που πολεμούσε σαν το λιοντάρι ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος! Στο πιο αδύναμο μέρος της άμυνας!
   
Ο πανικός απλωνόταν, οι στρατιώτες του Ιουστινιάνη έφευγαν αν και απολύτως ζωτικοί για την άμυνα! "Οι Τούρκοι, οι Τούρκοι" ακούγονταν ακόμα πιο πολλές φωνές πανικού, βλέποντας το λυσσασμένο κύμα των Γενιτσάρων να σπάει τις αφύλακτες πια θέσεις των ανδρών του Ιουστινιάνι και να περικυκλώνει τον Αυτοκράτορα, που πολεμούσε με όλη τη δύναμη της ψυχής του, με όλη την πνοή της ανδρείας του!
   "Εάλωωω! Η Πόλις εάλωωωω"!
   Δάκρυα σπαραγμού βγήκαν από τα σωθικά του σαν άκουσε εκείνο το "εάλω"Η Πόλη του, ό,τι αγάπησε, αυτό για το οποίο τόσο πάλεψε και ξαγρύπνησε, αυτή για την οποία διέπραξε τη μεγάλη ασέβεια, η Πόλη του Θεέ μου "εάλω"!
   Γύρισε κατάκοπος το κεφάλι του ο Κωνσταντίνος. Ήταν πια ολομόναχος! Όλοι σχεδόν γύρω του είχαν πέσει σαν ήρωες! Ως Έλληνες!
   "Δεν υπάρχει κανείς Χριστιανός να μου πάρει το κεφάλι;" φώναξε με όλη τη δύναμή του καθώς το σπαθί του κατέβαινε με ορμή σε ένα Γενίτσαρο που ούρλιαξε από το πόνο, φοβούμενος μην πέσει ζωντανός στα χέρια των σκυλιών! Αστραπή πέρασε από το νου του το αίτημα που είχε ζητήσει από το Χριστό, το βράδυ όταν Μεταλάμβανε και γύρεψε συγχώρηση.
   Και σαν απάντηση ήρθε τότε ένα δυνατό χτύπημα που του έκοψε την ανάσα! Ένας Γενίτσαρος τον είχε λαβώσει πισώπλατα! "Εάλω η Πόλις" ακούστηκε μακάβρια η σπαραχτική φωνή. Και όπλισε με τέτοια δύναμη τον βασιλέα, που γύρισε τραυματισμένος και με μια σπαθιά πήρε το κεφάλι του άτιμου που τον χτύπησε!
   
Καινούριο κύμα Τούρκων χίμηξε από τα χαλάσματα μέσα! Όσοι είχαν απομείνει πάλευαν τώρα 1 με 20!
Μακάρι να μπορούσε εκεί να είναι όλη η Ελλάδα, όλες οι γενιές, να δουν τι θα πει πατρίδα, να δουν τι θα πει Πίστη, να δουν τι θα πει ΕΛΛΗΝΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ!!! Μακάρι να ήταν εκεί όλα τα Έθνη, για να ξέρουν, για να τρέμουν από δέος, για να βουρκώνουν τα μάτια τους όταν θα λένε Ελλάδα και Ρωμιοσύνη, όταν θα μιλούν για Κωνσταντινούπολη και για Ιστορία της Ανθρωπότητος! Μακάρι να ήταν εκεί όλοι οι Δάσκαλοι, όλοι οι Εκπαιδευτικοί της Ελλάδας και του Κόσμου, για να διδάσκουν στα παιδιά της γης, τον τιτάνιο αγώνα που έδωσε μόνος του ο Ελληνισμός, αιώνες, για να κρατήσει τον Ισλαμισμό και τον Τουρκισμό έξω από την Ευρώπη, μακριά από τη Δύση, για να μπορούν εκείνοι, να είναι σήμερα εφευρέτες και καλλιτέχνες και χορευτές και διανοούμενοι και εύποροι και έμποροι και αφέντες.
   
Πάλι σήκωσε το σπαθί ο Κωνσταντίνος! Πάλι πολεμούσε για την Πίστη, όπως είχε πει στον τελευταίο λόγο του και για την Πατρίδα! Ζωτικές αξίες που θα επαναλάμβανε 400 χρόνια αργότερα ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης! Γιατί αυτό και το ίδιο είναι τούτο το Γένος στους αιώνες! Μακριά από το Χριστό χάνεται και κοντά Του ξαναγεννιέται!
   
Γέμισε ο τόπος τούρκικα σαρίκια! Ένα δόρυ σφενδονίστηκε καταπάνω του και τον ήβρε τον ΗΡΩΑ στο στήθος! Χαλάρωσε η λαβή του! Λύγισαν τα γόνατα! Τα μάτια του έγιναν βαριά! Οι φωνές έπαψαν να ακούγονται! Τα ουρλιαχτά πια δεν τον άγγιζαν! Ο Αετός φτερούγιζε για τα ουράνια! Να βάλει μετάνοια πια μπροστά στον ολόλαμπρο θρόνο του Υψίστου Βασιλέως, να σμίξει με τους παλιούς ήρωες, που τον περίμεναν δακρυσμένοι στα ουράνια, κάτω από το Θρόνο του Κυρίου της Ζωής και της Ανάστασης! Είχαν προλάβει με απανωτές τους Πρεσβείες, με μπροστάρισα την ίδια τη Βασίλισσα των Αγγέλων και είχαν αποσπάσει τη μεγάλη και βεβαία υπόσχεσή Του:
"Πάλι με χρόνια, με καιρούς, πάλε δικά σας θα 'ναι"!!!


Πομάκοι, απόγονοι του μεγάλου Αλεξάνδρου.






 










Του Σελήμ Κεχαγιά Καδρή
Σύμφωνα με τις διηγήσεις των παπούδων μας, οι Πομάκοι είμαστε απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στα αρχαία χρόνια, ο Μέγας Αλέξανδρος μας κάλεσε να πολεμήσουμε μαζί του στην Μικρά Ασία και στα βάθη της Ανατολής και φτάσαμε μέχρι τις Ινδίες. Όταν τελείωσε η εκστρατεία του, γυρίσαμε στην πατρίδα μας, στα βουνά της Ροδόπης. Εμείς εδώ κατοικούσαμε πάντα. Είμαστε απόγονοι των αρχαίων Αγριάνων.
Αργότερα, με την Οθωμανική κατάκτηση, είμασταν σκλάβοι στους τούρκους μπέηδες. Οι παραδόσεις μας λένε ότι υποφέραμε από την σκλαβιά αυτή, δουλεύοντας ασταμάτητα για ένα κομμάτι ψωμί. Οι Τούρκοι συνήθιζαν και έπαιρναν τις πιό όμορφες κοπέλες στα χαρέμια τους ή βίαζαν όποια κοπέλα ήθελαν... Πολλοί Πομάκοι δεν άντεξαν την κατάσταση αυτή και έφευγαν αντάρτες στα βουνά ή έχτιζαν τα σπίτια τους σε απομακρυσμένα σημεία στα βουνά.
Σήμερα οι Τούρκοι κάνουν προπαγάνδα προσπαθώντας να μας πάρουν με το μέρος τους και προσπαθούν να μας κάνουν να μισήσουμε τους χριστιανούς. Εμείς είμαστε αδέρφια με τους χριστιανούς συμπολίτες μας, έχουμε κοινή καταγωγή.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους Τούρκους να βάζουν μίσος στα μυαλά των ανθρώπων και ιδίως στα μυαλά των νεαρών παιδιών που δεν ξέρουν την ιστορία, δεν ξέρουν τις μνήμες των παπούδων μας.
Εγώ είμαι υπερήφανος που είμαι Πομάκος και καλώ όλους τους Πομάκους να γίνουν μέλη του Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων για να προχωρήσουμε όλοι μαζί μπροστά...
Ζήτω οι Πομάκοι! Ζήτω η Ελλάδα...!
Πηγή: Εφ. "Ζαγάλισα"

ΧΑΙΡΕ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΟΥ ΑΗΤΕ!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εκείνους που μάχονται αυτή τη στιγμή και κάθε μέρα εκεί ψηλά στους αιθέρες μας.

ΑΘΑΝΑΤΟΙ όλοι εσείς που "πετάξατε" μακρυά υπερασπιζόμενοι όλους εμάς και τα ιερά χώματα της πατρίδας μας... 

Καλές πτήσεις Έλληνες Ίκαροι στους Αιθέρες των Ηρώων. 


Κωνσταντίνος Ηλιάκης - ΑΘΑΝΑΤΟΣ

















Δεν πρέπει ποτέ να σωπαίνουμε για τους ήρωες μας που έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε εμείς ελεύθεροι. Εθνική ανάγκη είναι να διατηρούμε τη μνήμη τους, να θυμόμαστε την ανδρεία τους και να διδασκόμαστε από την αυταπάρνησή τους για το καθήκον...    
Πριν τέσσερα χρόνια, στις 23 Μαΐου 2006, έπεσε, στο Αιγαίο, κοντά στην Κάρπαθο υπερασπιζόμενος τον Εθνικό εναέριο χώρο από την τουρκική πολεμική αεροπορία ο σμηναγός Κωνσταντίνος Ηλιάκης.
Άλλος ένας Έλληνας που έγραψε το όνομά του με χρυσά γράμματα στο πάνθεον των ηρώων του έθνους υπερασπιζόμενος τα Εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας.
Ο Κωνσταντίνος Ηλιάκης καταρρίφθηκε σε πολεμική ενέργεια, αντιμετωπίζοντας τουρκικά μαχητικά οπλισμένα, τα οποία εισήλθαν στον εθνικό εναέριο χώρο της Ελλάδας.

Σίγουρα ο κυρίαρχος των αιθέρων μας, σμηναγός Ηλιάκης, πριν ανοίξει τα "αετίσια" του φτερά και πετάξει μακρυά μας, γνώριζε τον ύμνο της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, «κι αν η μοίρα το καλεί μια μέρα να πεθάνω, παίρνω του Χάρου το φιλί μέσα στο αεροπλάνο». Εκείνο το πρωί, θυμάμαι, θλίψη σκόρπισε παντού ο θάνατός του...
Όμως για τους ήρωες δεν κλαις παρά μόνο στέκεις όρθιος και περήφανα θωρείς τον ουρανό. 
Η θυσία του σμηναγού Ηλιάκη για εμάς τους Έλληνες πρέπει να μας θυμίζει το ιδανικό της ελευθερίας και της Εθνικής Κυριαρχίας. Ως ελάχιστος φόρος τιμής από όλους εμάς απέναντι στον αεροπόρο μας είναι να φέρουμε στο μυαλό μας το ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ, το οποίο μόνο με χρυσά γράμματα πρέπει να αποτυπωθεί στην ιστορία, όπως και στις καρδιές και στη μνήμη όλων μας...

Σκεφτόμενος τη θυσία του ήρωα σμηναγού φέρνω στο μυαλό μου το εξής: "του ανδρειωμένου ο θάνατος... θάνατος δε λογιέται".

Κλείνοντας αυτές τις λίγες γραμμές γι’ αυτόν τον ΈΛΛΗΝΑ υπερασπιστή των αιθέρων, των εδαφών και των δικαίων μας, σμηναγού Κώστα Ηλιάκη, πιστεύω πως το τελευταίο που ήθελε να κάνει ήταν να γίνει ήρωας πιλότος μετά θάνατον και να προκαλέσει θλίψη στην οικογένεια του, στους συναδέλφους του και σε όλο το έθνος μας, όμως είμαι σίγουρος ότι αυτό που έμαθε να κάνει το έκανε με σθένος και αυταπάρνηση, το έκανε για όλους εμάς , έτσι απλά, με πυγμή και ηρωισμό για την πατρίδα. Έκανε αυτό που έμαθε να κάνει…
Τι κι αν άνοιξε τα αετίσια του φτερά και πέταξε πιο ψηλά κι από τον Ψηλορείτη, εμείς θα τον έχουμε για πάντα μέσα στο μυαλό και στις καρδιές μας.

Αιωνία σου η μνήμη. Σε ευχαριστούμε Σμηναγέ....
Καλές να είναι οι πτήσεις σου στον Ουρανό των Ηρώων.

Ο Τούρκος δεν αλλάζει - εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ"


 
ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΙΩΤΗΣ | Σάββατο 15 Μαΐου 2010

Κάθε φορά τα ίδια γίνονται. Κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση στην Ελλάδα, οι Τούρκοι μάς έρχονται με ανοιχτές τις αγκάλες και με πλατιά χαμόγελα. Και κάθε νέος έλληνας πρωθυπουργός τούς πιστεύει, για να το μετανιώσει πικρά λίγους μήνες αργότερα.

Με εξαίρεση τον Κ. Σημίτη, τον οποίο υποδέχθηκαν οι Τούρκοι με την απόβαση στα Ιμια, προσγειώνοντάς τον αμέσως στην πραγματικότητα, όλοι οι άλλοι ξεκίνησαν τη θητεία τους ονειροπολώντας. Ολοι πίστεψαν στην αρχή ότι η εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων δεν είναι και τίποτε δύσκολο. Για να καταλάβουν λίγο αργότερα ότι «ο Τούρκος δεν αλλάζει».

Πρώτος πίστεψε στην ελληνοτουρκική φιλία ο Ανδρέας Παπανδρέου. Παγιδεύτηκε από τον Οζάλ στο Νταβός και φθάσαμε τον Μάρτιο του 1987 στα πρόθυρα πολέμου.

Μετά την πίστεψε ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος είχε στείλει μάλιστα απεσταλμένο του στην Αγκυρα τον Μ. Θεοδωράκη. Ακολούθησε ο Κ. Καραμανλής. Ο πρώτος πρωθυπουργός που έκανε κουμπάρο του τον τούρκο ομόλογό του. Οταν η γειτονική χώρα ζήτησε να ενταχθεί στην Ευρώπη, αρχίσαμε όλοι να πιστεύαμε ότι ίσως πράγματι κάτι να αλλάζει. Για να έλθουν μετά και πάλι οι παραβιάσεις και οι προκλήσεις στη Θράκη, να μας προσγειώσουν ξανά ανώμαλα στην πραγματικότητα.

Τα ίδια γίνονται και τώρα. Μόλις άλλαξε η κυβέρνηση στην Ελλάδα, οι Τούρκοι σταμάτησαν να μας δείχνουν τα δόντια τους και άρχισαν τα χαμόγελα και τις αβρότητες. Αλλά εκτός από τις υποσχέσεις καμία άλλη κίνηση δεν δείχνει ότι κάτι αλλάζει στη συμπεριφορά τους. Ούτε η Θεολογική Σχολή της Χάλκης ανοίγει, ούτε οι απαιτήσεις για το Αιγαίο και τη Θράκη αποσύρονται, ούτε οι τσάρκες των φρεγατών στο Σούνιο σταματούν.

Ας μη βιάζονται λοιπόν κάποιοι στην κυβέρνηση να πανηγυρίσουν ότι το κλίμα αλλάζει. Γιατί ο Τούρκος δεν αλλάζει. 


Παρουσίαση του νέου βιβλίου του Σταύρου Λυγερού, από τον Αντώνη Σαμαρά, τον Ευ. Βενιζέλο και τον Ν. Κοτζιά


Το βιβλίο του δημοσιογράφου Σταύρου Λυγερού, παρουσίασαν σήμερα σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας οι εκδόσεις "Λιβάνη", με τίτλο "Σταυροφόροι χωρίς Σταυρό - Ισλαμική τρομοκρατία, ΗΠΑ και νεοοθωμανισμός", με ομιλητές τον πρόεδρο της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά, τον υπουργό Άμυνας Ευάγγελο Βενιζέλο και τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιά Νίκο Κοτζιά.

Ο Αντώνης Σαμαράς μιλώντας για το βιβλίο είπε ότι πρόκειται για μια συνολική προσπάθεια αποκωδικοποίησης της Αμερικανικής Εξωτερικής Πολιτικής την τελευταία δεκαετία, από το τρομοκρατικό χτύπημα στους δίδυμους πύργους μέχρι και σήμερα. Αναφερόμενος στο ρόλο της Ευρώπης, όπως αυτή διαμορφώθηκε ύστερα από την απόφαση των ΗΠΑ να επικεντρώσουν την εξωτερική τους πολιτική στην κατανίκηση του "πολεμικού Ισλάμ", είπε ότι αναζητά πλέον η ίδια την ταυτότητά της και οι ΗΠΑ αναζητούν άλλους στόχους πέραν της Ευρώπης, καθώς η Ευρώπη δεν παίζει πια το ρόλο "αναχαίτισης" της πρώην ΕΣΣΔ, όπως συνέβη κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Ούτε παίζει ρόλο επέκτασης της δυτικής επιρροής προς ανατολάς, σε βάρος της αντίστοιχης ρωσικής επιρροής, όπως συνέβη στην πρώτη μεταψυχροπολεμική δεκαετία. Όσον αφορά στη Ρωσία, είπε, προβάλλει πλέον για τους Αμερικανούς στο κέντρο ενός μεγάλου διλήμματος: αν δεν τα βρουν στρατηγικά μαζί της, είναι δύσκολο να νικήσουν το "πολεμικό Ισλάμ" στην Κεντρική Ασία κι είναι ακόμα πιο δύσκολο να αντιμετωπίσουν αύριο τις ανερχόμενες φιλοδοξίες της Κίνας.

Σύμφωνα με τον κ. Σαμαρά, η Αμερική έχει τη δική της οπτική για τον κόσμο, σε αντίθεση με την Ευρώπη που δεν έχει ενιαία Εξωτερική Πολιτική, ενώ η Ελλάδα, είπε, τα τελευταία χρόνια δεν έχει ξεκαθαρίσει αν οφείλει και δικαιούται να διατηρεί δικές της φιλοδοξίες, να παίζει δικούς της ρόλους και να διασκεδάζει δικούς της φόβους. Για πολλά χρόνια, τόνισε, η επίσημη Ελλάδα έζησε την ψευδαίσθηση ότι μπαίνοντας στο "σκληρό πυρήνα" της Ευρώπης, τέλειωσαν και οι φόβοι της και οι φιλοδοξίες της.

Όλα εκχωρήθηκαν, τάχα, στη "δικαιοδοσία των Βρυξελλών" και το μόνο που είχε να κάνει η επίσημη διπλωματία της Αθήνας είναι να προασπίζεται τις ελληνικές προτεραιότητες στις Βρυξέλλες. Αναφορικά με τον ρόλο της Τουρκίας, είπε, στην Ελλάδα έχουμε την τάση να αποδίδουμε στην Τουρκία ρόλους πολύ μεγαλύτερους από εκείνους που πράγματι έχει η χώρα αυτή διεθνώς.

Αναφορικά με τον νεοοθωμανισμό είπε ότι η Τουρκία διεκδικεί να παίξει ηγετικό ρόλο στο Ισλάμ, ο οποίος, όμως, δεν γίνεται αποδεκτός από όλους, τονίζοντας πως όποιος διεκδικεί ηγετικούς ρόλους, κινδυνεύει να δημιουργήσει περισσότερους εχθρούς παρά φίλους. Κι όποιος επεκτείνει πολύ τις φιλοδοξίες του, κινδυνεύει να εισπράξει περισσότερες νέες απειλές παρά κέρδη. Ο κ. Σαμαράς αναφέρθηκε και στην πρόσφατη επίσκεψη στη χώρα μας του Τούρκου Πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, λέγοντας ότι "όταν μια χώρα βρίσκεται σε θέση αδυναμίας δεν μπαίνει σε διαπραγματεύσεις για τα εθνικά της συμφέροντα. Θέματα που δεν λύσαμε όταν εμείς ήμασταν πολύ ισχυρότεροι και η Τουρκία πολύ ασθενέστερη, δεν είναι δυνατό να τα λύσουμε σήμερα που βρισκόμαστε σε δεινή οικονομική κρίση".

"Το ξεκαθάρισμα των προβλημάτων ασφαλείας πριν από τη δημιουργία διευρυμένης συνεργασίας, είναι σώφρων πολιτική που αποτρέπει προβλήματα στο μέλλον", είπε και πρόσθεσε ότι "όταν πάμε να λύσουμε πολιτικά προβλήματα μέσα από στενή οικονομική συνεργασία, είναι πιθανότερο να ενταθούν οι ανταγωνισμοί, όχι να εξαφανιστούν". "Είναι σφάλμα να υποκαθιστούμε την Πολιτική με την Οικονομία, τόνισε, όπως είναι επίσης σφάλμα να προχωρούμε σε συμφωνίες που είναι λεόντειες και στέλνουν το λάθος μήνυμα: Όπως, για παράδειγμα, η "ανταλλαγή" που κάναμε για την πράσινη βίζα με την συμφωνία για την επαναπροώθηση μεταναστών".

"Αυτός είναι ο λόγος που τονίσαμε ότι το πρόβλημα δεν το έχουμε με την ίδια την επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα, αλλά με τη διάθεση να εμπλακούμε σε διαπραγματεύσεις που είναι άκαιρες - και γι' αυτό επικίνδυνες. Και σε συμφωνίες "χαμηλές πολιτικής" που είναι λεόντειες και ετεροβαρείς", είπε ο κ. Σαμαράς και πρόσθεσε ότι "όποιος πραγματικά επιθυμεί σταθερότητα και ασφάλεια, προτάσσει την επίλυση των πραγματικών προβλημάτων. Δεν τα κουκουλώνει. Δεν τα κατακερματίζει. Δεν στέλνει λάθος μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις.

Χρειαζόμαστε κι εμείς να αναδείξουμε μια δική μας ατζέντα, αν θέλετε μια νέα προσέγγιση, μια νέα Σχολή σκέψης και πολιτικής. Όχι να κατακερματίζουμε τα συμφέροντα μας σε μικρά-μικρά κομμάτια που μπορούν τάχα να λυθούν ως επιχειρηματικές συμβάσεις. Γιατί αυτό θα οδηγήσει σε νέα προβλήματα. Ίσως πολύ μεγαλύτερα".

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος στη συνέχεια απαντώντας στον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είπε ότι η οικονομική κρίση και η προσφυγή της χώρας μας στο ΔΝΤ, τις χώρες της Ευρωζώνης και στην Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, σε καμιά περίπτωση δεν κάμπτει τους άξονες της εξωτερικής μας πολιτικής και την ασφάλεια της χώρας μας. "Η αναγκαστική μας προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης δεν αναστέλλει τις πρωτοβουλίες μας σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, ασφάλειας και άμυνας", τόνισε και πρόσθεσε ότι "δεν μπορούμε να καμπτόμαστε και να κρυβόμαστε, αλλά να δημιουργούμε εκείνους τους μηχανισμούς, με τους οποίους, θα δώσουμε απαντήσεις στα προτάγματα της εξωτερικής μας πολιτικής". Αναφερόμενος στο βιβλίο του Στ. Λυγερού είπε θέτει τα κλασικά ζητήματα της διεθνούς πολιτικής σκηνής και αναλύει το ρόλο των ΗΠΑ, της Τουρκίας και του νεοοθωμανισμού, ενώ υφέρπει, όπως πρόσθεσε, το ερώτημα για το πώς τοποθετείται η Ελλάδα, στην διαμορφούμενη κατάσταση. Ο κ. Βενιζέλος αναφέρθηκε και στο πώς βλέπει η κυβέρνηση τη θέση της χώρας μας στον κόσμο, λέγοντας ότι το σχέδιο είναι η αποκατάσταση των προσδοκιών, η εθνική ασφάλεια, η εθνική αξιοπρέπεια και η κοινωνική συνοχή.

Ο Νίκος Κοτζιάς είπε ότι η Ελλάδα θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι μέσα από τις αναδυόμενες δυνάμεις δημιουργείται μεγάλη δυνατότητα να διευρύνει το πλαίσιο δημιουργικότητας της εξωτερικής της πολιτικής। Το ζήτημα, είπε, δεν είναι να διαλέξουμε "στρατόπεδο", αλλά να αξιοποιήσουμε προς ίδιον όφελος τις νέες δυνατότητες. Είπε ακόμη ότι πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτό που ξέρουμε καλά, δηλαδή, να διαχειριζόμαστε κρίσεις, να έχουμε ρόλο διαμεσολαβητή σε συγκρούσεις και ρόλο διαιτητή σε διαφορετικής απόψεις. Αναφορικά με το ρόλο της Τουρκίας, είπε ότι δεν είναι αυτό που η ίδια πιστεύει, αλλά έχει στοχευμένη εξωτερική πολιτική, κάτι που δεν διαθέτει η χώρα μας. Όσον αφορά στο βιβλίο οι "Σταυροφόροι χωρίς Σταυρό" είναι μια περιεκτική και έγκυρη ανάγνωση των εξελίξεων που συνδέονται με την κατάρρευση του αμερικανικού αυτοκρατορικού σχεδίου και με την πολιτική διαχείριση αυτής της κατάρρευσης. Κεντρικό στοιχείο είναι το άνοιγμα του Ομπάμα προς τον μουσουλμανικό κόσμο και πώς αυτό το άνοιγμα δοκιμάζεται στο μέτωπο
Πηγή:http://infognomonpolitics.blogspot.com/

Στον έλεγχο του FIR Αθηνών… εκπαιδεύονται οι Τούρκοι













Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις... και πριν καλά καλά ο Ερντογάν και η κουστωδία του επιστρέψουν στην πατρίδα τους και μπούνε στα σπίτια τους, οι "καλοί" μας γείτονες αρχίζουν και πάλι την "ειρηνική" προσέγγιση-συνύπαρξη με τη Χώρα μας στέλνοντας "κρουαζιερόπλοια φρεγάτες" για να ελέγξουν τα μαχητικά μας αεροσκάφη στα πλαίσια της εκκολαπτόμενης Ελληνοτουρκικής φιλίας... Κι εσείς αναρωτιέστε τι είπε ο Ερντογάν... Να σας πούμε τι είπε: ΤΙΠΟΤΑ δεν είπε και τίποτα δεν θα αλλάξει, απλά μας κούνησε το δάχτυλο και μας εκφόβισε... Είναι σίγουρο ότι για ακόμη μία φορά δοκιμάζει τα αντανακλαστικά μας με τις πολιτικές του και με τις επιχειρησιακές τακτικές του στρατού του. Μέχρι το σημείο που θα δημιουργήσει τετελεσμένα και de facto καταστάσεις ώστε να αρπάξει αυτά που χρόνια οι τουρκικές πολιτικές και κυβερνήσεις στοχεύουν, ποντάροντας βέβαια στα δικά μας φοβικά σύνδρομα και στην οσφιοκαμψία μας.

Νέος «τσαμπουκάς» τουρκικής φρεγάτας σε ελληνικά μαχητικά
Προσπάθεια να ελέγξει την ταυτότητα και να ενημερωθεί για την πτήση δύο ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών τύπου F-16 κατέβαλε το μεσημέρι της Δευτέρας μία τουρκική φρεγάτα!

Το τουρκικό πολεμικό πλοίο βρισκόταν στο Αιγαίο λαμβάνοντας μέρος στην άσκηση «Μπεγιάζ Φιρτίνα». Περίπου στις δύο και είκοσι το μεσημέρι, το πλήρωμα της τουρκικής φρεγάτας παρενέβη στη συχνότητα κινδύνου, επιχειρώντας να μάθει τις… προθέσεις ελληνικού ζεύγους F-16.

Εκείνη την ώρα, τα ελληνικά μαχητικά πετούσαν νοτίως της Ικαρίας σε ύψος 300 ποδών (περίπου 100 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας) και σε απόσταση από την περιοχή που έπλεε η τουρκική φρεγάτα. Κυρίως όμως, το σημαντικότερο είναι ότι η περιοχή που βρισκόταν το τουρκικό πολεμικό πλοίο δεν ήταν δεσμευμένη από ΝΟΤΑΜ, άρα τα ελληνικά μαχητικά είχαν κάθε δικαίωμα να πετούν.

Πέραν του γεγονότος ότι την ώρα της πτήσης (περίπου 14।20) δεν βρίσκονταν σε εξέλιξη γυμνάσια τουρκικών πλοίων, άρα τα ελληνικά μαχητικά -με την παρουσία τους- δεν επηρέαζαν τη διεξαγωγή κάποιας άσκησης.Τα τουρκικά αεροναυτικά γυμνάσια με την επωνυμία «Μπεγιάζ Φιρτίνα» αναμένεται να ολοκληρωθούν στις 21 Μαϊου.ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Τον... χαβά τους στο Αιγαίο
Έλεγχο σε ελληνικά αεροσκάφη που πετούσαν εντός του FIR της Ελλάδος επιχείρησε τη Δευτέρα τουρκική φρεγάτα στο Κεντρικό Αιγαίο.

Δύο ημέρες μετά την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα, η Τουρκία επανήλθε στις προκλήσεις στο Αιγαίο, ζητώντας και πάλι, όπως και την τελευταία εβδομάδα, να ελέγξει ελληνικά μαχητικά.

Ειδικότερα, μια φρεγάτα που έπλεε νοτιοδυτικά της Ικαρίας στο Κεντρικό Αιγαίο κάλεσε λίγο πριν τις 14.30 τη συχνότητα κινδύνου στον ασύρματο δύο ελληνικών F-16 που πετούσαν στην περιοχή, αξιώνοντας να της δηλώσουν την ταυτότητα και τις προθέσεις τους.

Είναι η τρίτη φορά τις τελευταίες 10 ημέρες που τουρκικό πολεμικό πλοίο ζητά στοιχεία από ελληνικά αεροσκάφη.
MEGATV





"Πολυχρονεμένε μας σουλτάνε", με το συμπάθιο, αλλά έτσι φιλίες δεν γίνονται και δεν στεριώνουν.
Και για να ξεκαθαρίσουμε, δεν έχουμε τίποτα με την επίσκεψη του τούρκου πρωθυπουργού στη Χώρα μας, ας ξανάρθει… αλλά να έρθει με διάθεση πραγματικά φιλική και μόνο αν έχει να μας πει κάτι το οποίο να είναι ειλικρινές και στη συνέχεια θα τηρήσει. Και φυσικά πάντα με σεβασμό στην εθνική μας κυριαρχία, στην Ελληνική πολιτεία και στα εσωτερικά μας ζητήματα (χωρίς να κάνει υποδείξεις), στους διεθνείς κανόνες και στο διεθνές δίκαιο, εγκαταλείποντας το "δόγμα Νταβούντογλου" (εδώ , εδώ , εδώ ...) και αίροντας φυσικά το casus belli εναντίον της Χώρας μας. (Δεν είναι κακό να καταθέσει και ένα στεφάνι- επιβάλλεται θα λεγα- στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη, έτσι θα είναι και εντός του πρωτοκόλλου που προβλέπει η επίσημη επίσκεψη). 
Και επιπλέον φροντίζοντας για την απομάκρυνση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής και των παράνομων εποίκων από την πολύπαθη Κύπρο.