Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές...Η προκλητικότητα των Σκοπιανών τελικά δεν έχει όρια. Είναι εμφανές ότι κάνουν τα πάντα για να τους κλείσουμε την πόρτα των διαπραγματεύσεων, το οποίο νομίζω θα ήταν προτιμότερο από τα "χαμόγελα" που τους μοιράζουμε μέσω ΥΠΕΞ εδώ και πάρα πολύ καιρό.
Ας επανεξετάσουμε έστω και τώρα, ως χώρα, την περίπτωση του "εμπάργκο" έναντι των Σκοπίων, (Η Ελλάδα πρέπει να επιβάλει ΒΕΤΟ και ΕΜΠΑΡΓΚΟ στα Σκόπια... και όχι βέτο στο εμπάργκο.) επίσης είναι σκόπιμο και πρέπει να τονιστεί στην Π.Γ.Δ.Μ.-ΒΑΡΔΑΡΙΑ ότι υπάρχουν όρια στις διεθνείς σχέσεις και casus beli (αιτία πολέμου).
Αυτή θα ήταν η καλύτερη απάντηση στην αισχρή επιστολή του ψευτομακεδόνα Γκρουέφσκι και των ομοϊδεατών του προς τον Έλληνα πρωθυπουργό. Και όταν θα αναθεωρήσουν τις απόψεις τους και εγκαταλείψουν τους αλυτρωτισμούς ας μας τηλεφωνήσουν.
Κατά την αποψή μου, λακωνικά ο κ. Καραμανλής θα μπορούσε να απαντήσει στον Σκοπιανό Γκρουέφσκι ως εξής:
«
Αν τελικά θέλετε να αποφύγετε τα πιο πάνω και επιμένετε να λέγεστε απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, υπάρχει μία (3η) και τελευταία λύση, σας καλωσορίζουμε στο Ελληνικό Έθνος ως νέα επαρχία της Ελλάδας, έστω και στα πλαίσια μιας συνομοσπονδίας».
Η επιστολή Γκρουέφσκι έχει ως εξής:
Δευτέρα, 14.07.08
«Αξιότιμε Κύριε Καραμανλή.
Αποστέλλω επιστολή προς Εσάς για δύο εξαιρετικά σημαντικά θέματα, των οποίων η επίλυση είμαι πεπεισμένος θα αποκαταστήσει πολλές ιστορικές αδικίες - αδικίες οι οποίες και σήμερα είναι αισθητές και θα βελτιώσει τη ζωή πολλών ανθρώπων, ενώ, οπωσδήποτε, θα συνδράμει στη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ της “Δημοκρατίας της Μακεδονίας” και της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Συγκεκριμένα, περί τα τέλη της δεκαετίας του ‘40, κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου στην Ελλάδα, αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες και ολόκληρες οικογένειες, στον ανεμοστρόβιλο του Πολέμου, με το καθεστώς των προσφύγων εγκατέλειψαν τις εστίες τους, τις περιουσίες τους και το κράτος της Ελλάδας, όπου είχαν γεννηθεί.
Ένα τεράστιο μέρος αυτών των ανθρώπων «ως επί το πλείστον εθνικής καταγωγής “Μακεδόνες” που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα» ήρθαν να ζήσουν στην τότε Σοσιαλιστική Ομοσπονδία της Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας και συγκεκριμένα στην περιοχή της σημερινής “Δημοκρατίας της Μακεδονίας” και παρέμειναν εδώ για πάντα. Σε αυτό πολύ πιθανόν συνέβαλε και το γεγονός ότι ομιλούσαν την ίδια γλώσσα και ένιωθαν ότι ανήκουν σε έναν ίδιο λαό, τον «μακεδονικό» . Ένα μέρος αυτών αναγκαστικά εγκαταστάθηκαν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και στην Αμερική, την Αυστραλία και τη Ρωσία, αλλά και αυτοί που μετοίκησαν επίσης, στην πλειοψηφία είναι εθνικής καταγωγής «Μακεδόνες», ομιλούν ίδια γλώσσα με εμάς, νιώθουν ότι ανήκουν στο ίδιο έθνος, το «μακεδονικό», ενώ το μεγαλύτερο μέρος αυτών κατέχουν και διπλή υπηκοότητα, «μακεδονική», καθώς και της χώρας όπου διαβιούν.
Δυστυχώς, μετά από δεκαετίες, μετά από την εγκατάλειψη των τόπων γεννήσεως και των κατοικιών τους, ακόμη και αφότου έληξε ο πόλεμος, ήταν αδύνατον γι’ αυτούς - δηλαδή τους απαγορεύθηκε - η επιστροφή στους τόπους γέννησής τους, στις οικογενειακές τους εστίες και στις περιουσίες τους. Αυτό απαγορεύθηκε και στους ίδιους, αλλά και στους απογόνους τους. Από αυτά που γνωρίζω, κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, στην Ελλάδα υιοθετήθηκαν περισσότεροι νόμοι με τους οποίους κατά κάποιο τρόπο τους κατασχέθηκαν οι περιουσίες και θα συμφωνήσετε ότι τέτοιου είδους νόμοι αντιβαίνουν στα πρότυπα της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, αλλά και στα διεθνή πρότυπα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις εγγυήσεις για την ιδιοκτησία. Σήμερα αυτοί οι πολίτες, πλέον υπήκοοι της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας», και ενώ έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα, είναι εκτεθειμένοι σε πολιτική τριπλής διάκρισης. Πρώτον, δεν δύνανται να λάβουν πίσω τις περιουσίες τους. Δεύτερον, αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσκολίες για την είσοδό της στην Ελλάδα και Τρίτον, εφόσον κάποιος θελήσει, δεν δύναται όπως κάθε άλλος άνθρωπος που έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ελλάδα, σύμφωνα με τους ελληνικούς νόμους να έχει το δικαίωμα στη διπλή υπηκοότητα: «μακεδονική» και ελληνική, σε συνθήκες που η Ελλάδα παραχωρεί το δικαίωμα της διπλής υπηκοότητας. Λαμβάνοντας υπόψη ότι κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, η Δημοκρατία και στις δύο χώρες αναπτύσσονταν, ενώ η χώρα Σας κατέστη και μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ - θεσμοί όπου δίδεται ιδιαίτερη προσοχή στα ανθρώπινα δικαιώματα και στους κανονισμούς για την εγγύηση της ιδιοκτησίας αναμένω ότι Εσείς ως Πρωθυπουργός θα λάβετε μέτρα για την αποκατάσταση αυτής της αδικίας έναντι μεγάλου αριθμού ανθρώπων με δύσκολο πεπρωμένο και πορεία.
Στη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» οι πολίτες αυτοί είναι οργανωμένοι σε περισσότερους συλλόγους πολιτών και σε αρκετές συναντήσεις μαζί τους ζήτησαν να απευθυνθώ προς Εσάς, ως Πρωθυπουργό γείτονος χώρας, από την οποία, νιώθουν αυτοί, ότι ασκήθηκε πολιτική διακρίσεων.
Το δεύτερο θέμα για το οποίο θα ήθελα να Σας παρακαλέσω και πιστεύω ότι Εσείς με ικανοποίηση θα συμβάλλετε ώστε να βοηθήσετε, είναι η αναγνώριση της «μακεδονικής» μειονότητας στην Ελληνική Δημοκρατία και η υλοποίηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα για την Παιδεία στη μητρική γλώσσα («μακεδονική»), η καλλιέργεια των πολιτιστικών παραδόσεων και εθίμων μέσω των διαφορετικών μορφών οργάνωσης, χρήση της «μακεδονικής» γλώσσας στους τοπικούς θεσμούς, στα μέρη όπου στην Ελλάδα κατοικεί σημαντικός αριθμός αυτών και άλλες δυνατότητες, τις οποίες παραχωρεί κάθε δημοκρατικό κράτος στους πολίτες της, οι οποίοι ανήκουν σε εθνοτική κοινότητα, διαφορετική από αυτή που επικρατεί.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Εγώ πιστεύω ότι Εσείς θα εξετάσετε με καλή βούληση αυτά τα ζητήματα και ευελπιστώ ότι σε μια λογική χρονική περίοδο θα προτείνετε λύση γι’ αυτά τα καυτά προβλήματα. Εγώ και οι θεσμοί της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» είμαστε στη διάθεσή σας για οποιουδήποτε είδους επικοινωνία επ’ αυτού του ζητήματος, επιπρόσθετες πληροφορίες, ενώ είναι εφικτή και συνάντηση ομάδων ειδικών από τις δύο χώρες, οι οποίες πιστεύω ότι σε μία σύντομη, κάποιων μηνών, περίοδο θα επιβεβαιώσουν όλα τα δεδομένα και τις λεπτομέρειες, με τις οποίες θα ξεπεραστούν αυτά τα προβλήματα, τα οποία σίγουρα θα συμβάλλουν στη διατήρηση των σχέσεων καλής γειτονίας.
Όλοι γνωρίζουμε ότι για την επίλυση αυτών των προβλημάτων είναι αναγκαία πρωτίστως η πολιτική βούληση, την οποία πιστεύω ότι εσείς, ως δημοκρατικό κράτος και χώρα-μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, θα έχετε. Ειδάλλως, στη σημερινή εποχή, όταν γίνεται λόγος για ανθρώπινα πρότυπα, για εγγυήσεις για την ιδιοκτησία και για μειονοτικά δικαιώματα, δεν γίνεται λόγος για το εάν θέλουμε ή όχι να τα επιλύσουμε, αλλά είναι απαραίτητο να τηρούνται ρητώς τα διεθνή πρότυπα.
Κύριε Πρωθυπουργέ, εγώ και Εσείς δεν μπορούμε να αλλάξουμε την Ιστορία και το παρελθόν, αλλά με καλή βούληση μπορούμε να αποκαταστήσουμε πολλές αδικίες του παρελθόντος, ενώ σίγουρα μπορούμε να συνδράμουμε στη διαμόρφωση πολύ καλύτερου μέλλοντος για τους πολίτες μας, εφόσον προσεγγίσουμε αντικειμενικά και ψύχραιμα τα πραγματικά προβλήματα.
Ελπίζοντας σε θετική απάντησή Σας σύντομα,
Νίκολα Γκρούεβσκι».
