Η αλήθεια για τους Αρχαίους Έλληνες και τι έκαναν με τους μετανάστες....

Μια  απάντηση σε όσους λένε και γράφουν επιστολές γεμάτες συναισθηματισμούς (ημιμαθείς και διαστρεβλωτές) για τους αρχαίους Έλληνες ,τον Ξένιο Δια και την φιλοξενία.Που είναι υπέρ των μεταναστών και υπέρ του νομοσχεδίου για την πολιτογράφηση τους. 

Δείτε ένα τέτοιο άρθρο:

Όταν όμως δεν θέλεις να ξέρεις τι υπάρχει γύρω σου και τι θησαυρό μπορεί να κουβαλά ένας άνθρωπος που έχει περπατήσει από την άλλη άκρη της Γης είσαι φτωχός άνθρωπος στο πνεύμα. Τι κι αν κομπάζεις πως είσαι Έλληνας. Έχεις ξεχάσει τι είναι αυτό που μπορεί να σε κάνει υπερήφανο που είσαι Έλληνας, έχεις ξεχάσει τον Ξένιο Δία, έχεις ξεχάσει τον Οδυσσέα που γύρισε τον κόσμο για να φτάσει στην Ιθάκη, έχεις ξεχάσει το πνεύμα το οποίο όλος ο κόσμος έχει θαυμάσει.

(Κατ' αρχή ο Οδυσσέας γύρισε όλον τον κόσμο, φιλοξενήθηκε από κάποιους, κυνηγήθηκε από κάποιους άλλους αλλά δεν απαίτησε να πολιτογραφηθεί σε μιαν ξένη χώρα: ήθελε να επιστρέψει στην δικιά του πατρίδα.)

Πάμε τώρα στην αρχαία Ελλάδα και τον Ξένιο Δία:

Ο Ξένιος Δίας και τα έθιμα της φιλοξενίας στην αρχαία Ελλάδα ήταν τα εξής: όποιος ερχόταν στην πόρτα σου, του πρόσφερες να κάτσει, να φάει, να πιει, να ξεκουραστεί, μετά του ζητούσες να συστηθεί, να σου πει από που ήταν, κι από που κρατάει η σκούφια του, του έδινες και ένα δώρο και τον βοηθούσες να πάει όπου ήθελε όταν έφευγε. Ο δε φιλοξενούμενος υποχρεούτο να σου ανταλλάξει αυτή την φιλοξενία εάν βρισκόσουν στη δικιά σου πατρίδα.

(Ορισμένα παραδείγματα: η φιλοξενία του Μέντορα (Αθηνάς) από τον Τηλέμαχο, η φιλοξενία του Τηλέμαχου από τον Νέστορα στην Πύλο και τον Μενέλαο στην Σπάρτη, η φιλοξενία του Οδυσσέα από τον Αλκίνοο στην Φαιακία, η φτωχική φιλοξενία του Οδυσσέα από τον γιδοβοσκό Ευρύμαχο στην Ιθάκη.)

Αντίθετο της φιλοξενίας στην αρχαία Ελλάδα ήταν η υποδοχή του Οδυσσέα και των συν αυτώ από τον Κύκλωπα Πολύφημο. Το Ελληνικό κράτος όμως δεν εκσφενδονίζει λίθους για να βουλιάξει τα πλοία των παρανόμων, τους σώζει από την θάλασσα όταν αυτοί βουλιάζουν τα δικά τους πλοία. Δεν τους αφήνει νηστικούς αλλά τους δίνει να φάνε από το υστέρημά του. Τέλος, δεν θέλει να τους αποτρέψει να επιστρέψουν στην πατρίδα τους βάζοντας ένα γιγάντιαιο βράχο στην πύλη εξόδου, αλλά τους βοηθάει να επιστρέψουν, δίνοντάς τους ενίοτε και χρηματική αμοιβή για να το πράξουν.

Το νόημα της φιλοξενίας δεν ήταν στην αρχαία Ελλάδα το να δεχτείς τον ξένο χωρίς να ξέρεις ποιος κι από που είναι, να του δώσεις δουλειά, δικαίωμα να μένει στο σπίτι σου, και μετά από πέντε χρόνια να του δώσεις και μερίδιο στο κτήμα σου όπως προβλέπει το νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ.

Στην αρχαία Ελλάδα όποιος ερχόταν να ζήσει και να εργαστεί στην χώρα σου έπαιρνε άδεια γι' αυτό, τηρούσε τους νόμους και πλήρωνε το μετοίκιον, δεν έπαιρνε επιδόματα.

Στην αρχαία Ελλάδα η μοίρα όποιων έρχονταν απρόσκλητοι στο σπίτι σου, δεν έφευγαν παρά τις παροτρύνσεις σου, και ήθελαν να πάρουν μερτικό από την περιουσία σου ήταν το τέλος των μνηστήρων της Πηνελόπης...

ὦ κύνες, οὔ μ᾽ ἔτ᾽ ἐφάσκεθ᾽ ὑπότροπον οἴκαδ᾽ ἱκέσθαι

δήμου ἄπο Τρώων, ὅτι μοι κατεκείρετε οἶκον,

δμῳῇσιν δὲ γυναιξὶ παρευνάζεσθε βιαίως,

αὐτοῦ τε ζώοντος ὑπεμνάασθε γυναῖκα,

οὔτε θεοὺς δείσαντες, οἳ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν,

οὔτε τιν᾽ ἀνθρώπων νέμεσιν κατόπισθεν ἔσεσθαι:

νῦν ὑμῖν καὶ πᾶσιν ὀλέθρου πείρατ᾽ ἐφῆπται. (χ 36-41)

Πηγή: eglimatikotita.gr