"Εκτελούμε εντολές" ομολόγησε ο στρατιωτικός υπεύθυνος του αγήματος της Ευελπίδων, ξεγυμνώνοντας την μικρότητα της πολιτικής ηγεσίας
Τα όσα διαδραματίστηκαν στο παρασκήνιο της ακύρωσης της στρατιωτικής παρέλασης στην Θεσσαλονίκη, είναι γνωστά σε πολύ λίγους. Η αναφορά γίνεται στην επιμονή της Σχολής Ευελπίδων να παρελάσει. Και αυτή η επιμονή έφτασε σε τέτοιο σημείο που τόσο ο αρχηγός του αγήματος της Ευελπίδων, όσο και ο σημαιοφόρος, απειλήθηκαν με αποπομπή από το στράτευμα.
Ήταν πραγματικά συγκινητικό, για όσους είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν αυτούς τους νέους, να ανθίστανται στη μικρότητα της πολιτικής ηγεσίας να αποχωρήσουν και να μην παρελάσουν.
Ο σημαιοφόρος, μάλιστα, τεταρτοετής Εύελπις ήταν σαφέστατος λέγοντας προς τον ανώτερό του: «Ήρθαμε εδώ για να παρελάσουμε, για να τιμήσουμε τους νεκρούς ήρωες. Δεν αποχωρούμε. Θα παρελάσουμε»… Ακόμη και όταν απειλήθηκε με αποπομπή από την Σχολή, επέμενε λέγοντας: «δεν με ενδιαφέρει, διώξτε με, εγώ θα παρελάσω»…
Με αποπομπή από το στράτευμα απειλήθηκε και ο υπεύθυνος του αγήματος της Ευελπίδων και μόνο στο ηθικό αυτό δίλημμα (συμπαράστασης στον ανώτερό τους) υποχώρησαν οι Ευέλπιδες και δεν παρέλασαν και αποχώρησαν συντεταγμένα από τον χώρο αναμονής. Πριν από αυτό όμως, με Ελληνικό ήθος και με την δύναμη της ψυχής τους τραγούδησαν το απαγορευμένο «Μακεδονία Ξακουστή». Να θυμίσουμε πως σε προηγούμενα έτη υπήρξαν και ποινές κατά Ευελπίδων που «τόλμησαν» να τραγουδήσουν την «Μακεδονία»…
Αυτό είναι το Ελληνικό ήθος, που τόσους αγώνες έχουν δώσει οι νέο-πατριώτες να εξαφανίσουν… Πολλοί παρευρισκόμενοι δάκρυσαν και ένιωσαν εκείνο το δέος που οι ανίκανοι πολιτικοί αμαυρώνουν με την παρουσία τους… Μαρτυρίες πολιτών αναφέρουν πως τόσο ο διοικητής της Σχολής Ευελπίδων, όσο και αρκετοί Ευέλπιδες δάκρυσαν… για την πατρίδα και το χρέος τους, ενώ κάποιοι άλλοι ένιωθαν άβολα και αποχωρούσαν με «βαρυσήμαντες» δηλώσεις από την τιμή που οφείλουν, επικαλούμενοι το… παρελθόν τους! Άλλωστε, δεν είχαν τίποτε απολύτως να επικαλεστούν από το τραγικό τους παρόν… απέναντι στην ψυχή των Ευέλπιδων, που είναι γεμάτη Ελλάδα...
Ήταν πραγματικά συγκινητικό, για όσους είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν αυτούς τους νέους, να ανθίστανται στη μικρότητα της πολιτικής ηγεσίας να αποχωρήσουν και να μην παρελάσουν.
Ο σημαιοφόρος, μάλιστα, τεταρτοετής Εύελπις ήταν σαφέστατος λέγοντας προς τον ανώτερό του: «Ήρθαμε εδώ για να παρελάσουμε, για να τιμήσουμε τους νεκρούς ήρωες. Δεν αποχωρούμε. Θα παρελάσουμε»… Ακόμη και όταν απειλήθηκε με αποπομπή από την Σχολή, επέμενε λέγοντας: «δεν με ενδιαφέρει, διώξτε με, εγώ θα παρελάσω»…
Με αποπομπή από το στράτευμα απειλήθηκε και ο υπεύθυνος του αγήματος της Ευελπίδων και μόνο στο ηθικό αυτό δίλημμα (συμπαράστασης στον ανώτερό τους) υποχώρησαν οι Ευέλπιδες και δεν παρέλασαν και αποχώρησαν συντεταγμένα από τον χώρο αναμονής. Πριν από αυτό όμως, με Ελληνικό ήθος και με την δύναμη της ψυχής τους τραγούδησαν το απαγορευμένο «Μακεδονία Ξακουστή». Να θυμίσουμε πως σε προηγούμενα έτη υπήρξαν και ποινές κατά Ευελπίδων που «τόλμησαν» να τραγουδήσουν την «Μακεδονία»…
Αυτό είναι το Ελληνικό ήθος, που τόσους αγώνες έχουν δώσει οι νέο-πατριώτες να εξαφανίσουν… Πολλοί παρευρισκόμενοι δάκρυσαν και ένιωσαν εκείνο το δέος που οι ανίκανοι πολιτικοί αμαυρώνουν με την παρουσία τους… Μαρτυρίες πολιτών αναφέρουν πως τόσο ο διοικητής της Σχολής Ευελπίδων, όσο και αρκετοί Ευέλπιδες δάκρυσαν… για την πατρίδα και το χρέος τους, ενώ κάποιοι άλλοι ένιωθαν άβολα και αποχωρούσαν με «βαρυσήμαντες» δηλώσεις από την τιμή που οφείλουν, επικαλούμενοι το… παρελθόν τους! Άλλωστε, δεν είχαν τίποτε απολύτως να επικαλεστούν από το τραγικό τους παρόν… απέναντι στην ψυχή των Ευέλπιδων, που είναι γεμάτη Ελλάδα...
Κωνσταντίνος
