Mehmet Ali Birand -Άρθρο στην εφημερίδα Μιλιέτ.
Η περίφημη ομιλία του τέως Α/ΓΕΕΘΑ Στγός Κοσανέρ, η οποία κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο, φυσικά δεν εξέπληξε μόνο εμάς αλλά εξέπληξε πολύ και τη διεθνή στρατιωτική κοινότητα.
Σχετικά με τις ΤΕΔ, είχε εδραιωθεί μια εικόνα τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Είχε δημιουργηθεί κάτι σαν μύθος, στο θέμα της επίδειξης δυνάμεως. Ακούγαμε και γινόταν λόγος για ένα πειθαρχημένο Στρατό, γεμάτο με ηρωική εποποιία, με μια συνεχή θυσία και ιστορίες επιτυχιών.
Η ομιλία του Κοσανέρ, κατέρριψε αυτό το μύθο…
Που είναι ο δικός μας Στρατός, η «κόρη του οφθαλμού μας»?
Που είναι αυτός ο ηρωικός μας Στρατός, που τα μάτια όλων μας βούρκωναν, όταν περνούσε με τις αστραφτερές στολές κατά τις επίσημες παρελάσεις;
Τι έγινε αυτός ο Στρατός, που ακουμπούσαμε τα χέρια πάνω του, για την ασφάλεια της ζωής μας, την υπεράσπιση της δημοκρατίας μας και την ασφάλεια των πάντων μας;
Είμαστε μέσα σε μια μεγάλη απογοήτευση…
Φυσικά δεν είναι μόνο για μας, αλλά και στο περιβάλλον της διεθνούς στρατιωτικής κοινότητας, γίνονται νέες εκτιμήσεις και γράφονται νέες αναφορές σχετικά με τις ΤΕΔ.
Φαίνεται ότι αυτά που μας έλεγαν μέχρι σήμερα, δεν ήταν καθόλου σωστά.
Λέγονταν ότι είναι ο πλέον ισχυρός Στρατός στην περιοχή αλλά και στο ΝΑΤΟ.
Στην πραγματικότητα λένε ότι έχουμε δημιουργήσει εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες, τους οποίους πετάξαμε στο θάνατο, στο όνομα «αγάπη για την πατρίδα- καθήκον για την πατρίδα». Και σ’ αυτούς, που ούτε σπιτικές δουλειές δεν έκαναν, πέρα από το θάνατο, τους αναθέσαμε ακόμα και καθήκοντα.
Προσδιορίζονταν ότι είναι ο πλέον πειθαρχημένος Στρατός.
Στην πραγματικότητα, με την πάροδο του χρόνου στο θέμα της Πειθαρχίας, δεν έμεινε ούτε Π.. Απλώθηκε μια αχρείαστη σκληρότητα, ένα μεγάλο όνειρο για ιδιοτέλεια και μια έγνοια να βγουν πάνω από το νόμο.
Λέγονταν ότι παρέχεται μια εκπαίδευση ακόμα καλύτερη και από το Στρατό των ΗΠΑ.
Στην πραγματικότητα ούτε μια σωστή εκπαίδευση παρέχονταν, ούτε μια αποτελεσματική διοίκηση – έλεγχος εφαρμογής υλοποιούνταν.
Κοιτάξτε τι εξηγεί ο Στρατηγός Κοσανέρ.
Στη Διοίκηση των Μονάδων παρουσιάστηκαν διαταραχές (υστερήσεις), δεν αξιολογήθηκαν καλά καλά τα δεδομένα των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, στα Στρατηγεία βρισκόταν σε αναστάτωση και ακυβερνησία και οι Αξκοί αντί να ηγούνται του στρατεύματος, κουτσομπολεύουν (βρίζουν ακατάσχετα).
Λέγονταν ότι η μεγαλύτερη ευκαιρία των ΤΕΔ, είναι αυτό που αποκτήθηκε (εμπειρία) κατά την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.
Στην πραγματικότητα, αφήστε την εμπειρία, στον αγώνα με την τρομοκρατία, δεν παραδόθηκε κανένα λαμπρό μάθημα, εκτός από τις προσωπικές θυσίες. Και πάλι από τον Στγό Κοσανέρ, ευρισκόμενοι μέσα σε σύγχυση, ακούτε ιστορίες για διοικητές (ομαδάρχες) που πυροβόλησαν δικούς τους στρατιώτες, που εγκατέλειψαν τα όπλα και την κοπάνισαν.
Που είναι οι ήρωές μας;
Που είναι οι Διοικητές των Νότιας Ανατολίας, που συχνά πυκνά βγαίνουν στις τηλεοράσεις, γράφουν και πωλούν βιβλία και ρίχνουν κάτω τους πολίτες;
Δηλαδή, απλά μας έδωσε μια εικόνα.
Μια εικόνα χωρίς περιεχόμενο (κούφια εικόνα)
Και τότε καταλάβατε ότι είχατε εξαπατηθεί.
Οι ΤΕΔ αποδυναμώθηκαν με την ανάμειξή τους στην πολιτική…
Στις ΤΕΔ και στη βάση της αποδιοργάνωσης (υστέρησης), οι Διοικητές αντί να ασχολούνται με το πραγματικό τους έργο, μάχονται με την πολιτική της χώρας και μεγάλο μέρος από το χρόνο τους τον αφιερώνουν στην εσωτερική πολιτική.
Ιδιαίτερα το ΓΕΕΘΑ, από την εκδήλωση του πραξικοπήματος της 27ης Μαΐου 1960 και μετά, όλο και περισσότερο έπαιζε ρόλο στην εσωτερική πολιτική. Ρίξτε μια ματιά στην πρόσφατη ιστορία και αμέσως θα το παρατηρήσετε.
Στην επέμβαση της 12ης Μαρτίου 1971 και μετά τις δυο αποτυχημένες απόπειρες πραξικοπήματος του Ταλάτ Άϊντεμιρ και το κίνημα των ΤΕΔ της 12ης Σεπ 1980, συμπληρώθηκαν ακριβώς 25 χρόνια στη λειτουργία της εσωτερικής πολιτικής. Στη συνέχεια ήρθε η 28η Φεβρουαρίου και τα πράγματα μπερδεύτηκαν ακόμα περισσότερο. Στην προσπάθεια για «λεπτές ρυθμίσεις» της Δημοκρατίας την περίοδο 2004-2007 με το κόμμα ΑΚ στην κυβέρνηση και ιδιαίτερα κατά την διάρκεια εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας, λαμβάνονταν υπόψη η παρέμβαση του Στρατού. Και βρισκόμαστε σ’ αυτό το αποτέλεσμα, εξαιτίας της μη εξόδου του Στρατού από την πολιτική, επί 40 χρόνια.
Εάν τα στελέχη της Διοίκησης ενός Στρατού, αναμιγνύονται κατά τέτοιο τρόπο στην εσωτερική πολιτική και δαπανούν ένα μεγάλο μέρος από το χρόνο τους σε εργασίες εκτός στρατιωτικών καθηκόντων, τότε να πέφτουμε στη σημερινή κατάσταση.
Και να, επί 40 χρόνια εφιστούσα την προσοχή αυτού του κινδύνου.
Επί 40 χρόνια γράφω ότι οι ΤΕΔ θα πρέπει να παραμείνουν εκτός πολιτικής.
Εξαιτίας αυτών (των γραφομένων) χαρακτηρίστηκα «εχθρός του Στρατού».
Παραπέμφθηκα στο δικαστήριο και ζητήθηκε να με τιμωρήσουν.
Και στο τέλος δικαιώθηκα.
