Παραδέχτηκε, για πρώτη φορά, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν, την
απόλυτη απομόνωσή του, διεθνώς και τις κακές του σχέσεις με τον
Αμερικανό πρόεδρο, αλλά ως γνήσιους φανατικός δήλωσε απλώς πως δεν το
ενδιαφέρει! Μιλώντας σε δημοσιογράφους, κατά την επιστροφή του από τη Λατινική Αμερική, ο Ερντογάν είπε πως έχει «το κουράγιο να μιλά για τα δύσκολα ζητήματα», αν και καθίσταται αντικείμενο κριτικής.
«Δεν με ενδιαφέρει να είμαι μόνος ενώπιον του κόσμου. Αυτό που έχει σημασία είναι πως με βλέπει ο τουρκικός λαός. Είδαμε πως, κατά τις προεδρικές εκλογές, ο λαός τάχθηκε στο πλευρό μου. Και δεν υπάρχει καμία απομόνωση, στους λαούς και άλλων χωρών. Μπορεί να με απομονώνουν οι ηγέτες, αλλά αυτοί το κάνουν από φθόνο», είπε, αφού…
Ως γνωστόν όλοι φθονούν το… τουρκικό θαύμα που πέτυχαν… μα φυσικά οι ισλαμιστές και γι’ αυτό ο τουρκικός λαός τους χρωστά αιώνια ευγνωμοσύνη… και μερικά εκατομμύρια δολάρια από προμήθειες σε διάφορες δουλίτσες, χωρίς να γκρινιάζει.
Φυσικά αναφέρθηκε σε ένα από τα αγαπημένα του θέματα, στην Αίγυπτο. Κατηγόρησε μάλιστα και όσες χώρες δεν μιλούν δημόσια κατά του προέδρου της χώρας αυτής ελ Σίσι, ο οποίος, κατά τον Ερντογάν, είναι δικτάτορας, ενώ ο φίλος του, Αδελφός Μουσουλμάνος, Μοχάμεντ Μόρσι ήταν προφανώς ένας άγγελος σταλμένος από τον «προφήτη» στη Γη.
Ο Ερντογάν όμως μίλησε και για τις σχέσεις του με τον Αμερικανό πρόεδρο Ομπάμα. «Είχα πολύ καλές σχέσεις με τον Ομπάμα όταν ανέβηκε στην εξουσία. Μας φιλοξένησε και στον Λευκό Οίκο, σε οικογενειακή ατμόσφαιρα, και μάλιστα είχαμε ιδιαίτερες συνομιλίες. Μετά από τις συναντήσεις αυτές, είδαμε πως τα πράγματα άρχισαν να εξελίσσονται με διαφορετικό τρόπο, τον οποίο αδυνατώ να κατανοήσω», είπε ο Ερντογάν.
Και είναι λογικό να μην κατανοεί την αλλαγή στάσης του Αμερικανού προέδρου ο Ερντογάν, ο οποίος, προφανώς, αδυνατεί να θυμηθεί τις δικές του φιλότιμες προσπάθειες του να εμπλέξει τις ΗΠΑ σε πόλεμο στη Συρία, αδυνατεί να θυμηθεί την υποστήριξή του προς τους τζιχαντιστές και πάνω από όλα, αδυνατεί να θυμηθεί την άρνησή του για τη χρήση της βάσης του Ιντσιρλίκ στους Αμερικανούς που βγάζουν «το φίδι από την τρύπα» για να μη γίνουν όλοι… χαλιφάτο.
Όταν ρωτήθηκε δε για την πρόσφατη επίθεσή του στον Αμερικανικό πρόεδρο, με αφορμή τη δολοφονία τριών μουσουλμάνων στις ΗΠΑ, κατηγορώντας τον για σιωπή, απάντησε: «Δεν ξέρω αν η δήλωσή μου ήταν σκληρή ή μαλακή. Το θεωρώ όμως απαράδεκτο. Δεν θα μέναμε σιωπηλοί αν ένα τέτοιο γεγονός συνέβαινε στη χώρα μας. Αυτό είναι προαπαιτούμενο για μια στρατηγική συνεργασία», είπε ο Ερντογάν.
Ίσως, βέβαια, να ήταν σκόπιμο και οι Αμερικανοί να απαιτήσουν μια δήλωση καταδίκης από τον Ερντογάν, της φρικτής δολοφονίας της 20χρονης Τουρκάλας φοιτήτριας, που συνέβη εχθές, αλλά και των χιλιάδων γυναικών θυμάτων σε μια χώρα με δεδομένο πρόβλημα στο ανατολικό της τμήμα, την οποία προσπαθεί να γυρίσει σε ισλαμιστικές πρακτικές άλλων αιώνων…
Ίσως μάλιστα θα έπρεπε να απαιτήσουν από τον Ερντογάν να καταδικάσει και αυτός δημόσια όλες τις δολοφονίες και γενοκτονίες που διέπραξαν και εξακολουθούν να διαπράττουν, άμεσα ή έμμεσα οι Τούρκοι. Αυτό θα ήταν, πράγματι, ένα ισχυρό προαπαιτούμενο στρατηγικής συνεργασίας.
Παρόλα αυτά, ο πρόεδρος με την πιο «κοντή» μνήμη στον κόσμο, επιτέθηκε και πάλι στις ΗΠΑ, γιατί δεν διώχνουν τον «κακό δικτάτορα» Άσαντ, αδιαφορώντας για το δραματικό κενό εξουσίας θα δημιουργηθεί και το οποίο εκ των πραγμάτων, στις σημερινές συνθήκες, μόνο οι τζιχαντιστές μπορούν να καλύψουν.
Υπερβάλλοντας όπως πάντα, ο Ερντογάν αναφέρθηκε στους 350.000 νεκρούς στη Συρία, την ώρα βέβαια που αρνείται να αναγνωρίσει την γενοκτονία 1,5 εκατ. Αρμένιων και μερικών εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων της Ιωνίας και του Πόντου.
Ο Ερντογάν διέκοψε ξαφνικά την περιοδεία του σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, λόγω της παραίτησης του επικεφαλής της ΜΙΤ Χακάν Φιντάν, όπως αφέθηκε να εννοηθεί. Ίσως να μην έχει τόσο πιστό – και ικανό – συνεργάτη να εμπιστευτεί εκεί, ασχέτως εάν όλες οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες τον θεωρούν άνθρωπο των Ιρανών…
Αυτή η «ρετσινιά» του κόλλησε από τότε που «κάρφωσε» στην Τεχεράνη το δίκτυο κατασκοπείας της Mossad, όχι επειδή το ανακάλυψαν οι Τούρκοι Τζέιμς Μποντ, αλλά διότι οι αφελείς -στην περίπτωση αυτή- Ισραηλινοί, τους είχαν εμπιστευτεί, καθότι δεν πίστευαν ότι μια τόσο στενή σχέση δεκαετιών – μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών – ήταν δυνατόν να καταλήξει έτσι.
Στην πραγματικότητα όμως, ο Ερντογάν δεν κέρδισε τίποτα απολύτως από το ταξίδι του στη Λατινική Αμερική. Ούτε καν μια συμφωνία αγοράς άνθρακα με την Κολομβία, δεν ευοδώθηκε, αν πιστέψουμε τουλάχιστον κάποια ρεπορτάζ στον τουρκικό Τύπο.
Αν και δεν χρειάζεται, αν είχε προκύψει κάτι καλό, θα είχε φροντίσει να το διαλαλήσει και θα το βλέπαμε σαν θέμα, σχεδόν όσο συχνά τα γεγονότα στην Ουκρανία ή την επίθεση του τζιχαντιστή στη Στοκχόλμη. Αλήθεια, τον άκουσε κανείς να λέει κάτι; Μάλλον δεν θέλει να επαναλάβει το τόσο ενοχλητικό του «ποίημα», ότι ναι, εντάξει, καταδικάζει, αλλά και αυτά τα βέβηλα σκίτσα όπλισαν το χέρι του κάθε ανώμαλου (δικός μας ο χαρακτηρισμός, για τον Ερντογάν μάλλον ήδη βρίσκεται στον ισλαμο-παράδεισο με τα μαυρομάτικα ουρί και τα απολαυστικά εδέσματα…).
Στο Μεξικό ο άμοιρος πρόεδρος της χώρας υπέστη για λίγες ώρες την παράνοια του επισκέπτη του κατά του Γκιουλέν (είχε μεγάλη στενοχώρια ο Μεξικάνος, ειδικά με αυτό το θέμα…) και στην Κούβα πήρα τα σχέδια του για το κτίσιμο τζαμιού και έφυγε… σαν πολύ να τον υπονόμευσε κάποιος στην περιοχή, σα να λειτούργησε μια εκδοχή του Δόγματος Μονρόε, ειδικά προσαρμοσμένου στην τουρκική περίπτωση.
Πηγή: defence-point.gr
