Τέλος μιας εποχής η αρχή ενός αύριο... Ελληνικού όμως!!!


Όλα στάχτη θα γίνουν... όλα οδεύουν επάνω στο μονοπάτι που οδηγεί στην πύλη του πέρατος της μεταπολίτευσης. 

Οι παρατάξεις, κυρίως αυτές που άνοιξαν την αυλαία της μεταπολίτευσης, με τη σημερινή τους μορφή και λειτουργία, θεωρώ, πως, έχουν κλείσει το βιοϊστορικό τους κύκλο και δεν διαθέτουν ερείσματα δυνατά και δυναμικά πλέον στην εκλογική ατμομηχανή, που είναι η νεολαία, καθώς και στα υπόλοιπα "βαγόνια" του εκλογικού σώματος...  Επίσης, κι αυτοί ακόμη οι λεγόμενοι "μνημονιακοί" αρχηγοί και οι παρά αυτών, πρώην υπουργοί, βουλευτές και μη, έχουν κλείσει τον κύκλο τους, ή καλύτερα, τους τον έχει κλείσει ο λαός...και έρχεται η ώρα που θα καταλάβουν ότι "το παιχνίδι δεν γυρνάει γι' αυτούς". 
Καρφί δε μου καίγεται για δαύτους, τους μικρομεγάλους, τους μεγαλοτιποτένιους, τους Ελληνόφωνους... για όλους όσους πρόδωσαν και πόνεσαν τους Έλληνες και γονάτισαν την Ελλάδα μας... για τους άτολμους και "ναιναικους" της σύγχρονης ιστορίας μας!!! 

Όλοι εμείς οι υπόλοιποι προερχόμαστε από την ίδια Πατρίδα, είμαστε Έλληνες και οι Έλληνες ξέρουν να πολεμούν, όσο κι αν κάποιοι προσπάθησαν να εξαφανίσουν αυτό το κομμάτι του "γονιδιώματός μας"... αυτό που έφτιαξε το Λεωνίδα, τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Κολοκοτρώνη και τόσους άλλους!!! Αυτό το ξεχάσαμε, όσο υπήρχαν "κόμματα" που κατάντησαν "αποκόμματα", σχήματα με μπλε και πράσινους κόκους... που... "καθάρισαν" τα πάντα... που κατ' επίφαση ήταν Πατριωτικά, που για πολιτικά και μικροκομματικά οφέλη θυμούνταν το Έθνος των Ελλήνων (άσε που κι αυτήν, την ιερή έννοια, στο τέλος τη χαρακτήρισαν ρατσιστική και φασιστική, τι κατάντια Θεέ μου!!!) και γεννήθηκαν ή αναγεννήθηκαν οι "οπαδοί"... 

Δυστυχώς, σε κάποια κρίσιμη καμπή της "μεταπολιτευτικής" ιστορίας το Έθνος και η Πατρίδα έγινε κράτος και κατόπιν το κράτος κόμμα, καθώς και ο "πεφωτισμένος" Ηγέτης απλά αρχηγός και μετά αρχηγίσκος και έμαθαν όλοι οι "κρατούντες" να ομιλούν την "ξύλινη" γλώσσα και να λαδώνονται... εξυπηρετώντας αλλότριους και αλλότρια... 
Στη συνέχεια ξεκινάει η πτώση, η κατάπτωση και η απροσδιοριστία, η "κρίση"... καθώς και το "σώσιμο" από τους οχτρούς (κυρίως απ' αυτόν, τον "αρχέκακο όφι τον Αλεμανό και την κουστωδία των δυσσεβών Βρυξελλών", κατά την εύστοχη Ζουράρειο εκδοχή) που μπήκαν στην Πόλη, κρατώντας σπαθιά κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά και μοιράσαν δώρα ενώ εμείς γελάγαμε σαν τα παιδιά... και μας είπαν, οι οχτροί, πως κρατούσαν δίκιο κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια...  
Ελπίζω κάπου εδώ να ξυπνήσει μέσα μας η σοφία του Αριστοτέλη, η μεγαλοφυϊα του Μέγα Αλέξανδρου, η ανδρεία του Λεωνίδα και με τη βοήθεια της Υπερμάχου Στρατηγού, εμείς οι Ολύμπιοι να νικήσουμε!!!
Καλή Λευτεριά και με τη νίκη!!! Ζήτω η Ελλάς!!!

Α.Χ