«Να φοβάστε τους Έλληνες όταν είναι ενωμένοι». (Το συγκεκριμένο άρθρο μου αναδημοσιεύεται με αφορμή την πιο κάτω ανάρτηση)

Τελικά το «Veto» πρέπει να είναι μια συνεχόμενη και συνειδητή πράξη αντιμετώπισης των κακόβουλων και αρπάγων γειτόνων μας. Η σωστή, απαρέγκλιτη και σθεναρή στάση σε εθνικά μας ζητήματα το μόνο σίγουρο είναι ότι μπορεί να μας σώσει από τη «γεωστρατηγική χρεοκοπία». 
Το συγκεκριμένο άρθρο μου (που αναδημοσιεύεται με αφορμή την πιο κάτω ανάρτηση) πρωτοδημοσιεύτηκε την Άνοιξη του 2008, την εποχή του «Veto» της Ελλάδας στο Βουκουρέστι. Τότε που η Εθνική ομοψυχία το επέβαλε... Μήπως τελικά αυτή την Εθνική ομοψυχία πρέπει να βρούμε και σήμερα; και φυσικά οι κυβερνώντες να αγγίζουν συγκεκριμένα Εθνικά θέματα όταν έχουν και τη σχετική νομιμοποίηση και εξουσιοδότηση από τον Ελληνικό λαό... 
Η συγκεκριμένη κυβέρνηση (η οποία όπως σωστά ειπώθηκε από τον κ. Σαμαρά είναι "ειδικού σκοπού") και φυσικά "διορισμένη", (δεν προέκυψε δηλαδή από εκλογές) θεωρώ πως δεν μπορεί να παίζει με το όνομα της Μακεδονίας και ότι άλλο αυτό συνεπάγεται... 

Ναι στο ΒΕΤΟ, αλλά προσοχή γιατί απλά παίρνει αναβολή η ένταξη των Σκοπίων μέχρι την επόμενη πρόσκληση. Ήταν ένα ΒΕΤΟ στο ΝΑΤΟ και ΒΑΡΒΑΤΟ για να χρησιμοποιήσω και τον τίτλο γνωστής εφημερίδας.Ως Έλληνες δείξαμε για ακόμη μία φορά ότι μπορούμε να πολεμούμε και να αγωνιζόμαστε ενωμένοι, όταν κάποιοι εκ το πονηρού προσπαθούν να μας υπονομεύσουν και να μας αδικήσουν.

Πρέπει όμως στο φινάλε αυτού του «πολέμου» να αποδείξουμε ότι τα θαύματα στην Ελλάδα δεν κρατάνε μόνο για τρεις ημέρες αλλά υπάρχουν στο διηνεκές και μας δικαιώνουν. Για να λέμε και την αλήθεια ήταν εμφανέστατη η στάση του πρωθυπουργού να πει το «όχι» στην αδιαλλαξία των Σκοπιανών από πολύ καιρό πριν, καθιστώντας σαφές ότι «μη λύση στην ονομασία σημαίνει μη πρόσκληση». Βέβαια η ΥΠ.ΕΞ δεν ήταν συντονισμένη από την αρχή σ’ αυτή τη γραμμή για να μην απογοητεύσει τους πέραν του Ατλαντικού φίλους της. Φρόντισε όμως σφυγμομετρώντας την κοινή γνώμη - η οποία και τελικά είπε το «όχι» - να συμπλεύσει με τον κ. Καραμανλή και καλώς έπραξε γιατί σε διαφορετική περίπτωση δεν θα συγχωρούνταν ένα ακόμη ατόπημα της οικογένειας Μητσοτάκη.

Στο Βουκουρέστι εμφανίστηκαν και σύμμαχοι των ελληνικών θέσεων εξαναγκάζοντας την Αμερικανική διπλωματία σε άτακτη φυγή. Όμως ο μεγαλύτερος σύμμαχος του Καραμανλή ήταν η ομοφωνία του ελληνικού λαού ο οποίος ένιωσε κάτι που έχει αρκετά χρόνια να νιώσει. Αξιοπρέπεια. Και αξιοπρεπώς επίσης όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου στάθηκαν δίπλα στον πρωθυπουργό για τη μεγάλη μάχη που έπρεπε να δώσει. Αποδείξαμε ότι όταν οι Έλληνες είμαστε ενωμένοι και η πολιτική μας είναι διεκδικητική και επιθετική μπορούμε να καταφέρουμε πολλά. Η ιστορία μας εξάλλου μας διδάσκει πολλά για το Μαραθώνα και τη Σαλαμίνα και δεν πρέπει να λησμονούμε ότι όσο λιγότερο διεκδικούμε τόσο λιγότερο κερδίζουμε.

Σίγουρα όμως δεν χρειάζεται ενθουσιασμός και κραυγές. Συνέχιση της σοβαρής δουλειάς και ενίσχυση τής ήδη εμφανούς ενότητας τού λαού μας χρειάζεται.

Πρέπει να αναγνωρίσουμε επίσης στον πρωθυπουργό ότι κατάφερε με τους χειρισμούς του - πριν μεταβεί στο Βουκουρέστι - να αποκλείσει τις αψιμαχίες για την έκβαση της «μάχης» σε εγχώριο πολιτικό επίπεδο και να πάμε ενωμένοι και συντονισμένοι. Όμως έχουμε αρκετές μάχες σε πολλά ζητήματα που πρέπει να κερδηθούν και ας μην ξεχνάμε - τώρα που η σκόνη της σύγκρουσης της συνόδου κορυφής πέφτει - ότι η ιστορία μας δεν μας διδάσκει μόνο για «Μαραθώνες και Σαλαμίνες» αλλά και για «κερκόπορτες, εφιάλτες και εμφύλιους σπαραγμούς» που πολλούς θα εξυπηρετούσαν. Προσοχή λοιπόν στην προσπάθεια διάσπασης του ενιαίου μετώπου στα εθνικά μας θέματα γιατί στο επόμενο διάστημα ίσως χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε και νέες προκλήσεις σ’ αυτήν τη σφαίρα κι εδώ πρέπει να είμαστε υπεράνω χρωμάτων και κομμάτων.

Οι Αμερικανοί λοιπόν δεν πήραν αυτό που ήθελαν και αυτό αποδεικνύει ότι κερδίζουμε κάθε φορά που λέμε ένα μεγάλο και καθαρό «όχι». Ταυτόχρονα αποδείξαμε ότι δεν είμαστε πλέον δεδομένοι το οποίο και έσωσε την αξιοπιστία της χώρας, του πολιτικού κόσμου και την τιμή του λαού μας. Μετά από όλα αυτά ίσως έρχονται ελπιδοφόρες ημέρες... πρώτα όμως ίσως έρθουν οι πολύ δύσκολες.

Διότι από δω και πέρα οι πιέσεις από τους «καουμπόηδες» των ΗΠΑ θα γίνουν αφόρητες, ίσως σχεδιάσουν πιέσεις εκ των έσω, ίσως απειλές και εκ των έξω σε «στεριά θάλασσα και αέρα» αλλά ας θυμηθούμε λίγο και τα λόγια του Ατατούρκ (του μεγάλου σφαγέα του Ελληνισμού) ο οποίος αναγνώριζε τι σημαίνει ενότητα των Ελλήνων. «Να φοβάστε τους Έλληνες όταν είναι ενωμένοι».

Τέλος όσον αφορά τους Σκοπιανούς πρέπει να κατανοήσουν ότι η έπαρση ο αλυτρωτισμός και η παραποίηση της ιστορικής αλήθειας δεν βγάζουν πουθενά, εξάλλου οι Αμερικανοί (οι οποίοι τους χαρίζουν το όνομα Μακεδονία ως καραμέλα) έρχονται και παρέρχονται. Εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε στην ίδια γειτονιά και είναι σίγουρο ότι η κοινωνικοοικονομική τους ανάπτυξη περνάει από την Ελλάδα (βέβαια και η καραμέλα κάποια στιγμή λιώνει). Εάν δεν το καταλάβουν και αυτό θα βρεθούν σε τόσο δύσκολη θέση (λόγω Αλβανών) που ή θα μας παρακαλούν στο τέλος να τους βάλουμε στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση όπως-όπως, ή δεν θα υπάρχουν πια στο χάρτη σαν ενιαίο κράτος…Γιατί ίσως να μην εξυπηρετεί στους εκ του μακρόθεν «φίλους» τους η ανεξάρτητη οντότητα και υπόστασή τους.

7-4-2008

Χαράλαμπος Γ. Αλατζιάς

ιατρός 

Δημοτικός Σύμβουλος Σουφλίου