Σε μια ενδιαφέρουσα ανάλυση, ο συνεργάτης του περιοδικού ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ & ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ προσεγγίζει το θέμα της εξέλιξης των σχέσεων Ισραήλ και Τουρκίας που επηρεάζει τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα από μια ενδιαφέρουσα γεωπολιτική οπτική:Του Ιωάννη Σ. Θεοδωράτου (Δημοσιογράφος-Αμυντικός Αναλυτής)
Η συγκρουσιακή πορεία που έχουν λάβει οι ισραηλινο-τουρκικές σχέσεις, εντείνεται όσο διακρίνεται η αποφασιστικότητα του Ισραήλ – αλλά και της Τουρκίας – να μην υποχωρήσουν υπερασπιζόμενοι ένα θέμα «απόλυτης εθνικής προτεραιότητας και ζωτικής σημασίας για το μέλλον της Ανατολικής Μεσογείου». Αν η σκέψη σας οδεύσει την περιοχή της Γάζας, απλά μόλις διακρίνατε την ΑΦΟΡΜΗ και όχι το ΑΙΤΙΟ αυτής της αδυσώπητης, όπως εξελίσσεται, περιφερειακής σύγκρουσης.
Πως όμως εξηγείται αυτή η θερμή στάση; Η απάντηση συνδέεται άρρηκτα με το ερώτημα ποιος θίγεται περισσότερο από την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Ρωσία είναι η δύναμη της οποίας τα στρατηγικά συμφέροντα θίγονται περισσότερο από όλους από την αξιοποίηση των κοιτασμάτων σε Ισραήλ, Κύπρο και Ελλάδα. Μέχρι πρότινος τα ρωσικά ενεργειακά αγαθά χρησιμοποιήθηκαν για την εξάρτηση της ΕΕ στο ρωσικό άρμα, κάτι που προξένησε την αντίδραση των ΗΠΑ. Παρά τις προειδοποιήσεις της Ουάσιγκτον, η Γερμανία και η Τουρκία κινήθηκαν εντελώς αντίθετα προς τις υποδείξεις, ανοίγοντας τα σύνορά τους, στηρίζοντας πολιτικο-οικονομικά τις εναλλακτικές διαδρομές που μετέφεραν το ρωσικό φυσικό-αέριο/πετρέλαιο στην ΕΕ. Δηλαδή δύο πάλαι ποτέ σταθεροί σύμμαχοι συντάχθηκαν σε ένα μείζον γεωπολιτικό ζήτημα στο πλευρό της Μόσχας.
Όταν αποκαλύφθηκε ότι στη ζώνη Ιονίου-Ισραήλ αναμένουν να αντληθούν απίστευτα μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου, οι Ρώσοι ανησύχησαν σφόδρα. Όταν θα ξεκινήσει η άντληση και η διάθεση των ενεργειακών αγαθών τότε θα ριφθεί στον κάλαθο των αχρήστων το «μεγάλο σχέδιο» των Ρώσων και των Γερμανο-Τούρκων να αποτελέσουν την τριάδα απόλυτου ενεργειακού ελέγχου και εξάρτησης της ΕΕ. Συνεπώς για να μην χάσουν τα πρωτεία και τα προφανή οικονομικά οφέλη η Μόσχα, το Βερολίνο και η Αγκυρα αποφάσισαν να δημιουργήσουν δυσκολίες και ένταση με τις χώρες του νέου ενεργειακού Ελντοράντο.
Η Ελλάδα απειλείται από τη Γερμανία και την Τουρκία, προειδοποιήθηκε από την Ρωσία, από τρεις δυνάμεις που συνέπηξαν «συμμαχική-εταιρεία» χρησιμοποιώντας η κάθε μια τα δικά της μέσα «πειθούς»… Το Ισραήλ όμως δεν εμπίπτει σε καμία τέτοιου είδους απειλή, καθώς ούτε εξαρτάται οικονομικά από την Γερμανία, ούτε εδάφη του διεκδικούνται από την Τουρκία (προς το παρόν) ούτε και έχει φαντασιώσεις όσον αφορά τα συμφέροντα της Ρωσίας. Ο μόνος τρόπος για να απειληθεί ουσιαστικά βρίσκεται σε αυτό που θεωρείται ως το μαλακό του υπογάστριο, δηλαδή η λωρίδα της Γάζας.
Η Τουρκία ξεκίνησε την «επίθεση» με το Μαβί Μαρμαρά και στη συνέχεια άρχισε να συζητά υπόγεια με το Ισραήλ με αφορμή το ζήτημα της συγγνώμης, προσπαθώντας να βρει τρόπους για να ανακόψει ή να περικόψει αυτό που οικοδομείται μεταξύ Αθηνών-Λευκωσίας και Τελ-Αβίβ και εδράζεται στο καταλυτικό για τις μετέπειτα εξελίξεις σχέδιο τροφοδότησης της ΕΕ με φυσικό αέριο που δεν θα εξαρτάται από μουσουλμανικές ή ρωσικής επιρροής πηγές! Φυσικά το εβραϊκό κράτος δεν ήθελε να ακούσει καν τις τουρκικές «προτάσεις» με συνέπεια ο πολύς Ερντογάν να ανακοινώσει ταξίδι-προσκύνημα στη Γάζα.
Τουρκία και Ισραήλ έχουν διαβεί τον Ρουβίκωνα, μόνο που ο Καίσαρας αυτήν την φορά βρίσκεται στο Τελ Αβίβ και όχι στην Άγκυρα. Alea jacta est (ο κύβος ερρίφθη) και καθώς θα αναπηδά στη γεωπολιτική σκακιέρα κάθε κτύπος του κύβου θα συνοδεύεται με θερμά επεισόδια, τα οποία θα δώσουν τη θέση τους σε μια μείζονα γεωστρατηγικής σημασίας εξέλιξη που προετοιμάζεται από καιρό, όταν ο κύβος δείξει την τελική σταθεροποιημένη πλευρά του που γράφει Vae victis (ο ηττημένος είναι στη διάθεση του νικητή).Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά
