Εννέα χρόνια από το θάνατο του Στρατηγού Ευάγγελου Φλωράκη

Εννέα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την συντριβή του μοιραίου ελικοπτέρου Βell-206 της Εθνικής Φρουράς, με αποτέλεσμα το τραγικό θάνατο του τότε Α/ΓΕΕΦ Αντιστράτηγου Ευάγγελου Φλωράκη, του Ταξιάρχου Στυλιανού Δεμέναγα, του Υποπλοιάρχου Νικόλαου Σεργίου, και των μελών του πληρώματος, Σμηναγού Πάρη Αθανασιάδη και Υποσμηναγού Μιχάλη Σιακαλλή. Το ελικόπτερο απογειώθηκε από το αεροδρόμιο Λακατάμιας στη Λευκωσία με κατεύθυνση την αεροπορική βάση Πάφου για τη παρακολούθηση νυκτερινής εκπαιδευτικής δραστηριότητας από τον Α/ΓΕΕΦ, που δεν ήταν άλλη από πτήσεις επιθετικών ελικοπτέρων Mi-35 τα οποία είχαν παραληφθεί με άκρα μυστικότητα το 2001 και παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά την ημέρα της κηδείας του Στρατηγού Φλωράκη. Το ελικόπτερο κατέπεσε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες στις 4.20 της 11ης Ιουλίου 2002 περίπου δύο χιλιόμετρα από την αεροπορική βάση Πάφου, κοντά στο χωριό Κούκλια, συγκλονίζοντας Ελλάδα και Κύπρο.

Η παρουσία του εκλιπόντος στην ηγεσία της Εθνικής Φρουράς αποτέλεσε κινητήριο δύναμη για την αναδιοργάνωση και την ενίσχυσή της. Σημειώνεται ότι επί ηγεσίας του Στρατηγού Φλωράκη πραγματοποιήθηκε για τελευταία φορά το αεροναυτικό σκέλος της ΤΑΜΣ “Νικηφόρος-Τοξότης 2000″ με σμήνη μαχητικών αεροσκαφών F-16C και Α-7E της Πολεμικής Αεροπορίας, μεταγωγικό αεροσκάφος C-130Η με αλεξιπτωτιστές της 1ης ΜΑΛ και του ΕΤΑ, τις φρεγάτες ΑΙΓΑΙΟΝ και ΣΑΛΑΜΙΣ, το υποβρύχιο ΩΚΕΑΝΟΣ και τις πυραυλακάτους ΜΠΛΕΣΣΑΣ και ΣΤΑΡΑΚΗΣ του ΠΝ. Ήταν ίσως η πλέον ρεαλιστική άσκηση που έγινε ποτέ στη Κυπριακή Δημοκρατία (παράλληλη διεξαγωγή των ΤΑΜΣ “Βεργίνα- Ναυαγός” και “Νίκη 2000″, εγκλωβισμός ζεύγους αναγνωριστικών RF-4E της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας από αντιαεροπορικά TOR-M1 που προσπάθησαν να φωτογραφίσουν την αεροπορική βάση Πάφου, παρουσία του αεροπλανοφόρου CVN73 George Washington του Αμερικανικού Ναυτικού στα ανοιχτά της ΝΑ Μεσογείου).

ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ
ΑΡΧΗΓΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ

Ο Αντιστράτηγος Ευάγγελος Φλωράκης γεννήθηκε στην Άρτα στις 14 Φεβρουαρίου 1943, στο χωριό των Τζουμέρκων. Εισάχθηκε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1962, απ’ όπου αποφοίτησε το 1966 με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού και τοποθετήθηκε στο Πεζικό, έβδομος κατά σειρά αρχαιότητας από τους 120 μαθητές της τάξεώς του. Φοίτησε στη Σχολή Πεζικού, το Σχολείο Διοικητών Μονάδων, τη Σχολή Αλεξιπτωτιστών, τη Στρατιωτική Σχολή Σωματικής Αγωγής, το Σχολείο Ανορθόδοξου Πολέμου, τη Σχολή Ειδικών Δυνάμεων, την Ανώτατη Σχολή Πολέμου και τη Σχολή Εθνικής Αμύνης. Από το Πεζικό τοποθετήθηκε στις Ειδικές Δυνάμεις (Καταδρομές).

Υπηρέτησε σε πολλές Μονάδες στην Ελλάδα και την Κύπρο, διοίκησε Υπομονάδες και Μονάδες του Όπλου του για μεγάλο χρονικό διάστημα και υπηρέτησε ως επιτελής σε Σχηματισμό. Υπήρξε επίσης διοικητής του 31ου Συντάγματος Πεζικού στον Έβρο. Στην Κύπρο υπηρέτησε άλλες δύο φορές, ως Αξιωματικός Επιτελής της ΕΛΔΥΚ, όταν ήταν κατώτερος Αξιωματικός (1977), και ως Α’ Βοηθός Επιτελάρχη, στο βαθμό του Συνταγματάρχη.

Το 1994 προάχθηκε στο βαθμό του Ταξίαρχου και υπηρέτησε ως Υποδιοικητής της XV Μεραρχίας Πεζικού και ως Διοικητής της 50ης Ταξιαρχίας Πεζικού. Με την προαγωγή του σε Υποστράτηγο το 1996 διορίστηκε ως Διοικητής της XVI Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Πεζικού, επίσης στον Έβρο, και στη συνέχεια Διοικητής της Ανώτατης Σχολής Πολέμου στη Θεσσαλονίκη.

Το 1999 του ανατέθηκε η διοίκηση του Β’ Σώματος Στρατού, κατέχοντας το βαθμό του Αντιστράτηγου. Αφού κρίθηκε στις 2 Μαΐου 00 από το ΣΑΓΕ ως «ευδοκίμως τερματίσας τη σταδιοδρομία του», ανακλήθηκε ταυτόχρονα στην ενεργό υπηρεσία και στις 20 Μαΐου 2000 διορίστηκε από την Κυπριακή Δημοκρατία ως Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, σε αντικατάσταση του Αντιστράτηγου Δημήτριου Δήμου.

Πηγή:Strategy Report

"Ο αετός πεθαίνει στον αέρα" θυμάμαι ήταν το αγαπημένο τραγούδι του Στρατηγού τον οποίο είχα την τιμή να γνωρίσω κατά την περίοδο που υπηρέτησε ως ταξίαρχος στην 50 ΜΚ Ταξιαρχία στο Σουφλί, φοιτητής ακόμη και αρκετά πριν υπηρετήσω τη στρατιωτική μου θητεία... Ο Βαγγέλης Φλωράκης ήταν εξαιρετικός ως άνθρωπος, ικανότατος ως στρατιωτικός. Προσωπικότητα επιβλητική που ενέπνεε σεβασμό και κύρος, βλέμμα κοφτερό που σου έδειχνε την εμπιστοσύνη που έπρεπε να του δείχνεις και καταλάβαινες πως δεν υπήρχε περίπτωση να αποτύχει σε καμία αποστολή που θα μπορούσε να αναλάβει. Η Ελληνική λεβεντιά εμφανέστατη στην ψυχή και στο μυαλό του.

Έτσι έφυγε, σαν αετός που πέθανε στον αέρα...

Όμως τα ερωτήματα παραμένουν για εκείνη τη μοιραία πτήση του ελικοπτέρου ακόμη και σήμερα...
Αιωνία του η μνήμη !