Ακούω τις αναλύσεις για το Κυπριακό ζήτημα και πραγματικά απορώ πόσο εύκολα ενσωματώθηκε η προπαγάνδα των Γερμανών και λοιπών δυνάμεων σχετικά με τα «μαύρο χρήμα», το πλυντήριο και το χρηματοπιστωτικό σύστημα και άλλα επιχειρήματα άνευ ουσίας.Δηλαδή το Λουξεμβούργο ή ακόμα και οι Γερμανικές τράπεζες δεν ξέρουν τίποτα για το «βρώμικο χρήμα» που ξεπλένεται στην επικράτεια τους, το χρήμα της Στάζι και των Ναζί που ξεπλύθηκε;Θέλουν να μας πείσουν ότι για 5-6 δις ευρώ απειλούν να τινάξουν στον αέρα ολόκληρο το οικοδόμημα του Ευρώ.
Σε καμία περίπτωση! Υπάρχει οργανωμένο σχέδιο αποδόμησης του κυπριακού τραπεζικού συστήματος αλλά και του ρόλου της Κύπρου ως χρηματοπιστωτικό κέντρο διακίνησης κεφαλαίων από τη Μέση Ανατολή, τη Ρωσία, την Κίνα και την Αμερική. Και όλα αυτά στην κρισιμότερη φάση της εκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου της. Η διψασμένη για ενέργεια Γερμανία που αιματοκύλησε τουλάχιστον δύο φορές την Ευρώπη συνεχίζει ακάθεκτη το έργο σε μια νέα προσπάθεια, μόνο που αυτή τη φόρα είναι το Ευρώ κι ο τρόπος που το χρησιμοποιεί, αυτό είναι το ισχυρότερο όπλο μαζικής καταστροφής των οικονομιών.
Μια ματιά μόνο στον χάρτη της ανατολικής Μεσογείου δείχνει την τεραστία γεωπολιτική θέση της Κύπρου και τη μεγίστη στρατηγική της αξία. Η Κύπρος είναι το μπαλκόνι της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Η Κύπρος είναι η «πόρτα» από την οποία μπαίνεις στην ευρύτερη αφρικανική και ασιατική περιοχή. Η μαρτυρική Κύπρος –δεν είναι η πρώτη φορά – γίνεται πεδίο μιας άγριας, ίσως της μεγαλύτερης σύγκρουσης για τον έλεγχο των γεωπολιτικών σφαιρών.
Στη δυσκολότερη φάση: οι ΗΠΑ είναι περισσότερο αδύναμες από ποτέ, η Γερμανία δυναμώνει επικίνδυνα, η Κίνα θέλει μερίδιο από τις σφαίρες επιρροής και η Ρωσία θέλει να πάρει ρεβάνς από τον αποκλεισμό της στην περιοχή. Σε αυτά μπορούμε να προσθέσουμε και τη ρευστότητα που επικρατεί στη Μέση Ανατολή… Η γεωπολιτική σημασία του ελληνικού χώρου στηρίζεται περισσότερο στη θέση και όχι τόσο στην οικονομία των ενεργειακών αποθεμάτων. Στο μέσο τριών ηπείρων και σημαντικών θαλασσών- Ανατολικής Μεσογείου, Ευξείνου Πόντου, Αδριατικής- και με τη γεωφυσική μορφολογία του, ως χερσαία και παράλληλα θαλάσσια και νησιωτική ενότητα, συνιστά γεωστρατηγικό θησαυρό.
Ο ελληνικός χώρος είναι βαλκανικός, ευρωπαϊκός και μεσογειακός. Είναι μέρος της Ανατολικής Λεκάνης της Μεσογείου και βρίσκεται στην κορυφή ενός τριγώνου, του οποίου οι δύο άλλες κορυφές βρίσκονται στη Μέση Ανατολή και στην Κασπία, όπου επικεντρώνονται σήμερα τεράστια συμφέροντα. Σήμερα τις τύχες της χώρας έχει ο άνθρωπος που τάχθηκε υπέρ του σχεδίου Ανάν, Νίκος Αναστασιάδης.
Ο Σεφέρης περιέγραψε με τον καλύτερο τρόπο την κατάσταση στην Κύπρο «Ένας λαός πεισματάρικα και ήπια σταθερός. Για σκέψου πόσοι και πόσοι πέρασαν από πάνω τους: σταυροφόροι, Βενετσιάνοι, Τούρκοι, Εγγλέζοι – 900 χρόνια. Είναι αφάνταστο πόσο πιστοί στον εαυτό τους έμειναν και πόσο ασήμαντα ξέβαψαν οι διάφοροι αφεντάδες πάνω τους. Και τώρα γράφουν στους τοίχους των χωριών τους: “Θέλομεν την Ελλάδα μας κι ας τρώγωμεν πέτρες…” θα ήθελα οι νέοι μας να πήγαιναν στην Κύπρο· θα έβλεπαν από εκεί πλατύτερα τον τόπο μας» Ο Ελληνικός χώρος δέχεται… επίθεση χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει ενιαίο πολιτικό και οικονομικό δόγμα…
Τα σημαντικότερα σημεία ελέγχου του χώρου αυτού είναι η Κρήτη, τα Δωδεκάνησα και η Κύπρος. Προστιθεμένης και της ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, οι οποίες ελέγχουν την πρόσβαση στο Αιγαίο καθιστούν την χώρα μας χώρο υψίστης πολιτικής και στρατηγικής αξίας. Έτσι, η προσέγγιση του Κυπριακού προβλήματος με όρους οικονομικούς ή τραπεζικούς έχει ήδη ανατραπεί από την εποχή της ανακίνησης του Κυπριακού προβλήματος. Θα πρέπει η Αθήνα να καταλάβει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορεί μόνη της, χωρίς την ενεργό σύμπραξη της Ελλάδος σε όλα τα επίπεδα, να αντιπαρατεθεί με τα διεθνή συγκρουόμενα συμφέροντα στην περιοχή. Αν θέλει η Ελλάδα να διαδραματίσει τον όποιο ρόλο στην περιοχή, οφείλει να έχει μέσω της Κυπριακής Δημοκρατίας έντονη παρουσία στον χώρο αυτόν. Η ανάδειξη μιας στρατηγικής για τον ανατολικό μεσογειακό χώρο, και όχι μόνο, αποτελεί πρώτιστο καθήκον του Ελληνισμού σήμερα.
Ακούσαμε τον κ. Στουρνάρα να λέει «Οι εξελίξεις για την Κύπρο θα προέλθουν από την Κύπρο»δηλαδή πλήρης εγκατάλειψη. Όπως την εποχή του σχεδίου Ανάν που κάποιοι-ευτυχώς η μειοψηφία- προπαγάνδιζαν ότι το Κυπριακό πρόβλημα είναι ένα ζήτημα, που θα το λύσουν οι δύο κοινότητες. Αυτό είναι το δόγμα των ξένων συμφερόντων, ότι η Ελλάδα απλώς συμπαρίσταται, κυριολεκτικώς παρακολουθεί τα τεκταινόμενα, στην Κυπριακή Δημοκρατία, μετατρεπόμενη έτσι σε όχημα των όσων την επιβουλεύονται. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που επανέφεραν ως βάση συζητήσεως προς επίλυση του Κυπριακού Προβλήματος, κινδυνολογώντας, όπως έπραξαν και το 2004, το κατάπτυστο και απορριφθέν από την πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων «σχέδιο Ανάν», νομίζοντας ότι έτσι θα πάρουν πίσω την «ρεβάνς».
Δεν θα έπρεπε να γίνει διευρυμένη σύσκεψη στο Μαξίμου υπό τον Πρωθυπουργό για την Κύπρο; Δεν θα έπρεπε να υπάρχει αυτές τις κρίσιμες ώρες Έλληνας Υπουργός στην Κύπρο έστω και για συμβολικούς λόγους;
Και για να μην ξεχνιόμαστε στο διάγγελμα του ο Τάσσος Παπαδόπουλος είχε καταλήξει στο εξής συμπέρασμα:
«Έχω εμπιστοσύνη στην κρίση σας. Είμαι βέβαιος ότι δεν σας αγγίζουν ψεύτικα διλήμματα. Ότι δεν σας τρομάζουν απειλές για δήθεν διεθνή απομόνωση. Ότι δεν σας πείθουν τα περί δήθεν τελευταίας ευκαιρίας. Είμαι βέβαιος ότι εξακολουθούν να έχουν για σας νόημα οι ηθικές αρχές και αξίες του λαού μας, του πολιτισμού και του εθνικού ιστορικού μας βίου, τον οποίο θέλετε να συνεχίσουμε με ασφάλεια, δικαιοσύνη, ελευθερία και ειρήνη.
Ελληνικέ κυπριακέ λαέ, Στη ζυγαριά του ΝΑΙ και του ΟΧΙ, πολύ βαρύτερες και πολύ πιο επαχθείς θα είναι οι συνέπειες του ΝΑΙ. Σε καλώ να απορρίψεις το Σχέδιο Ανάν. Σε καλώ να πεις στις 24 του Απρίλη ένα δυνατό ΟΧΙ. Σε καλώ να υπερασπιστείς το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ιστορία σου.»
Νίκος Παναγιωτόπουλος
Πηγή: newpost
