Άφεριμ εφέντη!

Η προσκυνηματική πολιτική

Του Γιάννη Χαραλαμπίδη

Μπορεί εδώ στο Ελλαδιστάν οι πολιτικοί και σύσσωμοι βέβαια οι πολίτες να απολαμβάνουν τα μακροβούτια τους χαιρόμενοι τα πατροπαράδοτα «μπάνια του λαού», δίπλα μας όμως, στη φίλη και σύμμαχο Τουρκία, απ’ ό,τι φαίνεται επικρατεί διαρκώς εθνική εγρήγορση. Τόσο οι κυβερνητικοί παράγοντες όσο και οι στρατιωτικοί δεν δείχνουν σημάδια θερινής ραστώνης.

Ο πρωθυπουργός Ερντογάν συνεχίζει ακατάπαυστα τους διπλωματικούς του ελιγμούς και ετοιμάζεται να ξεφουρνίσει την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, παρουσιάζοντάς την ως μεγάλη υποχώρηση της Τουρκίας, την στιγμή που ουσιαστικά δεν κάνει τίποτα περισσότερο από τα αυτονόητα!

Κι όμως θα προβάλει αυτή την απόφαση σαν σημαντική του παραχώρηση και μάλιστα θα κερδίσει σπουδαία οφέλη για χάρη της, αφού θα φανεί μετριοπαθής και συμβιβαστικός στα μάτια των Αμερικανών αλλά και στις εξετάσεις απέναντι στην ενταξιακή πορεία της χώρας του στην ΕΕ. Η αμερικανική κυβέρνηση είναι άλλωστε αυτή που κυρίως πιέζει την Τουρκία για κινήσεις καλής θελήσεως, ο ίδιος δε ο πρόεδρος Ομπάμα κατά την επίσκεψή του στην Τουρκία «έδειξε» εμφανώς τον δρόμο για την ανάγκη της επαναλειτουργίας της Σχολής.

Κανείς όμως μην νομίσει ότι η τουρκική εξωτερική πολιτική στρέφεται σε διαλλακτικότερες και ηπιότερες θέσεις ή ότι οι καλοί μας γείτονες απεφάσισαν να πορευθούν σε κλίμα ομόνοιας και συνεργασίας. Αυτά βρίσκονται μόνο στα συσκοτισμένα μυαλά των εν Ελλάδι αυτιστικών υποστηρικτών της παντί τρόπω ελληνοτουρκικής προσέγγισης. Το αντίθετο συμβαίνει. Στο πηδάλιο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής βρίσκεται αυτή την στιγμή ο πλέον επικίνδυνος υπουργός εξωτερικών εδώ και δεκαετίες, ο Αχμέτ Νταούτογλου, ο οποίος όχι μόνο είναι άριστος γνώστης των ελληνοτουρκικών θεμάτων αλλά και πιστός οπαδός της πλέον σκληρής γραμμής στην εξωτερική πολιτική. Δική του φράση: «Ο χώρος, στον οποίο η Τουρκία βρίσκεται κοντά στον πόλεμο, περισσότερο από κάθε άλλη περίπτωση, είναι τα νησιά του Αιγαίου, που περιορίζουν σε σημαντικό βαθμό τον ζωτικό της χώρο». Απέναντί του δυστυχώς βρίσκεται η Ντόρα Μπακογιάννη, η πλέον υποχωρητική υπουργός εξωτερικών μας εδώ και πολλά χρόνια, η οποία διακατέχεται από μόνιμη αγωνία να γίνεται αρεστή στους υπεραντλατικούς διαχειριστές της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων.

Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας όχι μόνο δεν μαλακώνει αλλά αντιθέτως σκληραίνει διαρκώς και μένει ανυποχώρητη και διεκδικητική σε όλο το εύρος των θεμάτων. Οι πρόσφατες δηλώσεις του Ντερβίς Έρογλου το πιστοποιούν για την Κύπρο. Στην Θράκη η δράση του προξενείου της Κομοτηνής έχει πλέον ξεπεράσει και το τελευταίο πρόσχημα. Στο Αιγαίο ποιος δεν γνωρίζει ότι τους τελευταίους μήνες οι εναέριες παραβιάσεις έχουν ξεπεράσει κάθε όριο προκλητικότητας; Σε ποιόν διαφεύγει ότι πριν λίγες μόλις μέρες οι μηχανισμοί προβοκάτσιας του τουρκικού πολιτικοστρατιωτικού κατεστημένου προσπάθησαν να στήσουν σκηνικό κρίσης πρώτα στην Ρω κι έπειτα στην Μεγίστη(Καστελόριζο); Όλοι μας παρακολουθούμε να ξετυλίγεται καθημερινά ένα σκληρό παιχνίδι, στο οποίο όλες οι προκλήσεις των Τούρκων μένουν αναπάντητες. Επιμένουμε να εφαρμόζουμε μονομερώς το περιώνυμο «Μνημόνιο Παπούλια-Γιλμάζ» που οι Τούρκοι έχουν γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων τους εδώ και πολύ καιρό. Αντί να περιορίσουν την εναέρια δραστηριότητα στο Αιγαίο κατά τους θερινούς μήνες, την αύξησαν στο έπακρο και τώρα ξεκινούν διακλαδική άσκηση (με συμμετοχή ΗΠΑ και Ισραήλ), για την οποία μάλιστα δεν καταθέτουν και σχέδια πτήσεων!

Εμείς; Δεχτήκαμε την τοποθέτηση Τούρκου πτεράρχου στο αεροπορικό στρατηγείο της Λάρισας, αλλάξαμε την στρατιωτική μας ηγεσία εν μέσω σκηνικού κρίσεως και συνεχίζουμε πάντοτε να τηρούμε αδιατάρακτα την στάση της ήπιας συνδιαλλαγής και της φιλικής διευθέτησης, ενώ πάντα είμαστε οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. Είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε τα πάντα για να παραμείνουμε τα καλά παιδιά, να μην ενοχλήσουμε, να μην μας κακολογήσουν. Άφεριμ εφέντη!